Laatste fase en procedures perceeloverdracht

In de Apollostraat lopen de werkzaamheden voor Wahab langzaam ten einde. Inmiddels zijn de luiken aan de voorkant geplaatst -ik ben toch zo benieuwd hoe dat eruit ziet-, de laatste wandtegels worden gelegd, en alleen de laatste schilderlaag rest nog. Ik heb zelf geaarzeld over het dievenijzer en de poort. Het zit me toch niet lekker om de opdracht vanuit Nederland te geven. Over anderhalve week vlieg ik weer naar Suriname om sanitair en keukens uit te zoeken. Dus dat komt er waarschijnlijk ook nog bij. Ook het regelen van een woningverzekering (bij Assuria) en beveiliging (PPS) ligt in het verschiet. En, het bleek dat mijn neef de wateraansluiting niet kon omzetten naar een huisaansluiting. Dit moet ik zelf doen, met eigen identiteitspas. Misschien heb ik een adres voor een granieten aanrechtblad. Er schijnt een Oostenrijker in de Mahonylaan te zijn die zich hiermee bezig houdt. Ik ben benieuwd.
Maar nu even iets heel anders.

Ik had laatst aangekondigd dat ik de stappen en procedures op een rijtje zou zetten die hebben geleid tot de koop en overdracht van het perceel aan de Apollostraat. Mijn moeder heeft het perceel in 1966 gekocht, sinds kort staat het op mijn naam.

Eerste oriëntatie
Zoals gewoonlijk begon ik met het polsen in mijn omgeving. Familie, kennissen, wat konden ze mij vertellen? De schrik zat er al snel in, want ik hoorde dat de notaris in Suriname tenminste 10% van de waarde van het perceel vroeg om de verkoopsakte op te stellen. Ik had nog maar net gehoord dat een soortgelijk perceel voor 45.000 euro was verkocht, dus zou me dat dan 4.500 euro kosten??!! Gelukkig niet, maar dat bleek veel later. Ondertussen was er niemand in mijn omgeving die mij hierover kon geruststellen, men wist het gewoon niet, en dat terwijl er toch doorlopend percelen worden verkocht en gekocht.

Objectief startpunt
In ieder geval wilde ik, voor ik een notaris ging opzoeken, wat objectieve informatie. Na heel wat gespeur op internet kwam ik op het forum van Waterkant een bijdrage tegen waarin de Stichting Hijaz werd aangeraden. In Suriname aangekomen ging ik met mijn moeder op zoek. Het adres aan de Cocoslaan zag er heel erg verlaten uit, geen bordje, niets. Dit kon de stichting niet zijn. Gelukkig stond er een nieuw adres in de telefoongids; de stichting bleek verhuisd te zijn naar de Hanekamstraat 4, en dit lag ver buiten de stad. Voor de zekerheid hebben we toch maar eerst gebeld en onze situatie en wensen telefonisch uitgelegd. De meneer zei dat hij ons wel kon helpen, we hebben toen meteen een afspraak gemaakt. Ik had begrepen dat het advies kosteloos zou zijn, maar dat moesten we dus maar even afwachten. Op het adres aangekomen twijfelden we nog steeds of dit de stichting wel kon zijn. Het gebouw was een eenvoudig woonhuis en er was geen bordje te zien. Maar gelukkig, we werden verwacht. De meneer aldaar had zich inmiddels voorbereid en een lijst voor ons uitgeprint met daarop de documenten die we nodig hadden. Het was een heel kort gesprek, maar heel prettig, en inderdaad kosteloos. We schrokken weer even, want we kregen te horen dat de notariskosten wel 10 tot 14% van de getaxeerde waarde van het perceel kon zijn. De heer aldaar gaf ons in ieder geval nog twee namen van notarissen mee, indien wij zelf geen notaris kenden; deze notarissen zouden ons niet overvragen.
Het lijstje met benodigde documenten dat we van de Stichting meekregen was compleet, alleen bleek bij de notaris dat wij als niet ingezetenen specifieke geboorteuittreksels nodig hadden en dat de zelf gemaakte machtiging die we hadden van de huidige echtgenoot van mijn moeder niet geschikt was. Deze moest nog door de gemeente/burgemeester in Nederland gelegaliseerd worden. Desondanks hadden we een zeer goeie leidraad en kan ik iedereen aanraden om, als je geen goed startpunt hebt, bij de stichting Hijaz langs te gaan, http://www.hijaz.de.

Perceelkaart
Gelukkig hadden we een perceelkaart. Heb je die niet, dan moet je een landmeter inschakelen om er een te maken. Daar zijn uiteraard ook weer kosten aan verbonden.

Hypothecair uittreksel
We hebben meteen na het bezoek aan stichting Hijaz het domeinkantoor in Paramaribo opgezocht, want een van de documenten die we nodig hadden was een hypothecair uittreksel van het perceel. Dit is nodig om aan te tonen dat het perceel hypotheekvrij is bij verkoop. Volgens mij mag een perceel met hypotheek niet verkocht worden. Het domeinkantoor, dat was weer een verhaal apart. Het kantoor is midden in de stad (Kerkplein), ik ben tijdens vakanties wel tig keer door de overdekte galerij(zie foto) van het gebouw gelopen, tegenover de overdekte ingang zit altijd een vrouwtje dat loten verkoopt (zelfs Nederlandse staatsloten!), maar het zou nooit in me opkomen dat dat een kantoor is of zou kunnen zijn. Je moet het zelf zien om te geloven dat een kantoor er zo uit kan zien. Maar goed, daar ging het niet om. Ik heb vaak gehoord dat men vreselijk lang moet wachten bij het domeinkantoor, maar wij hadden geluk. Na paspoort en originele akte van het eigendomsperceel overlegd te hebben liepen we na een klein uurtje met het hypothecair uittreksel weg. Kosten: 50 dollarcent. ??!!*$#@# Waarom toch niet 5 SRD en die 4,50 SRD budgetteren voor onderhoud van het gebouw??!

De notaris
Hoewel we nu twee namen hadden van notarissen, wilden we het toch dichterbij huis zoeken. Liever een notaris waar familie al eerder zaken mee had gedaan. Maar daar kwamen we niet ver mee. Wel bleek dat mijn tante, die vroeger onderwijzeres is geweest, een leerling had die inmiddels een notariskantoor heeft. Het contact werd gelegd en gelukkig, bij het eerste bezoek bleek al snel dat we op één lijn zaten, de notaris had, wat ik maar even noem, een moderne instelling. We bespraken de beginsituatie, het doel, en de nodige documenten. Al gauw bleek dat we niet alles tijdens de vakantie konden regelen. Maar we konden mijn tante machtigen om de procedure voor ons af te handelen terwijl wij weer in Nederland zaten. Wat we wel al in Suriname konden doen was een taxatierapport laten opstellen. In het kantoor naast de notaris zat een taxateur.

De taxateur
De notaris had ons verteld, dat als de eigenaar en opdrachtgever voor de taxatie er geen problemen mee had om het perceel te verkopen, zonder de waarde van de aanbouw dat er nu al stond daarin mee te nemen, dan zou dat zonder meer moeten kunnen. De taxateur dacht er eerst ietwat anders over en vond dat het perceel hoger getaxeerd moest worden. Maar uiteindelijk is toch het perceel alleen getaxeerd. Kosten: SRD 275,-. Het werd nu wel spannend, want deze waarde zou bepalen hoeveel wij de notaris schuldig waren. Van de stichting Hijaz hadden we inmiddels al begrepen dat de waarde bepaald wordt aan de hand van een aantal aannames in boekwerken, hetgeen te maken heeft met ligging e.d. Bijzonderheden weet ik niet. De taxateur zei wel dat hij ook langs moest gaan bij het perceel zelf. Bij navraag aan Wahab en wachter hoorde ik dat zij niemand hadden gezien. Maar na een week konden we in ieder geval opgelucht ademhalen. De waardebepaling van het perceel in het taxatierapport was: 35.000 SRD.

Huwelijkse rechten op het eigendomsperceel
Elke beginsituatie is anders, en ongetwijfeld heb je, afhankelijk daarvan, weer andere documenten nodig.
Onze situatie was alsvolgt:
Mijn moeder heeft het perceel gekocht toen ze getrouwd was onder huwelijkse voorwaarden. Later is ze hertrouwd onder gemeenschap van goederen.
Dit betekent dat alleen de laatste echtgenoot zijn toestemming hoeft te geven voor de verkoop van het perceel.
Maar er moet wel een kopie van de akte van het eerste huwelijk overlegd worden, als bewijs dat het eerste huwelijk onder huwelijkse voorwaarden is voltrokken.
Deze complexiteit die huwelijken met zich meebrengen resulteerde nog in een luchtige humoristische discussie over het huwelijk in het notariskantoor.

Machtiging
Zoals reeds vermeld konden we de procedure bespoedigen terwijl mijn moeder en ik weer in Nederland waren door mijn tante in Suriname te machtigen de overdracht te behartigen. Daarvoor heb ik met aanwijzingen van de notaris zelf een machtigingsformulier opgesteld. Hierin wordt gesteld dat mijn moeder en haar huidige echtgenoot mijn tante machtigen voor de verkoop en overdracht van het perceel aan mij.
Deze is door mijn moeder en haar echtgenoot ondertekend en het geheel hebben zij laten legaliseren bij het stadsdeelkantoor. Uitleg van de website Loket Amsterdam: Een legalisatie van een handtekening houdt in dat de gemeente verklaart dat een handtekening op een bepaald document 'echt' is, dat wil zeggen ook daadwerkelijk gezet door de persoon die het document moet ondertekenen. De legalisatie vindt plaats door middel van een stempel ('legalisatiestempel') bij de handtekening op het document.
Deze legalisatie is nodig voor bepaalde buitenlandse documenten die moeten worden voorzien van een legalisatiestempel ('legaliseren'). Kosten voor het legaliseren in Amsterdam: 13,75 euro.

Overige documenten
Verder waren er nog kopieën van alle drie paspoorten nodig (van moeder, echtgenoot, en mij) en (geboorte) uittreksels met daarin opgenomen de nationaliteitsverklaring (van moeder, echtgenoot, en mij).
Kosten uittreksel bij stadsdeelkantoor Amsterdam: 11,40 euro p/stuk.

De verkoopakte
Nadat alles was opgestuurd vanuit Nederland en ingediend bij de notaris, kreeg mijn tante na enkele weken bericht dat zij langs kon komen om te tekenen. Een paar dagen later kon zij met het geldbedrag voor de notaris (deze zat gelukkig aan de lage kant van de “range”) een kopie van de verkoopakte ophalen. Het origineel blijft in bezit van de notaris.

Addendum 31 maart 2009:
Op de site www.notariskemp.com vind je o.a. informatie over het kopen van onroerende goederen in Suriname.