Wandtegels en een feestje

Het blijft wennen. Zit je in een drukke tram middenin Amsterdam, gaat je mobiel en heb je ineens Wahab aan de telefoon: "Wat voor kleur cement wil je tussen de wandtegels?" Ik heb voor lichtgrijs gekozen. Vandaag hoorde ik dat hij deze kleur heeft gemaakt door een mengsel te maken van het (duurdere) witte en donkere cement. Even was er sprake dat hij dodekop zou gebruiken. Dodekop, daar had ik nog nooit van gehoord. Al zoekend op internet vond ik de betekenis in een leuke online encyclopedie met bouwkundige begrippen. Vandaar de link in de rechterkolom. Wahab is nu dus bezig met de wandtegels, maar hij heeft er enorm veel werk aan, omdat de tegels een vervelende fout hebben; allemaal hebben ze aan de onderzijde een lichte holling en dus een lichte bolling aan de bovenzijde. Van elke tegel moet de holte dus steeds met cement opgevuld worden. Heb ik blijkbaar 3e keuze tegels gekozen. Dat was niet de bedoeling. Ook niet netjes van de firma Malhoe om dat te verzwijgen. Het voorbeeld in de winkel zag er uiteraard goed uit. Overigens laat Wahab de tegels eerst een poosje in water staan alvorens ze worden gelegd.
Het schilderwerk is even gestaakt, want de schilder is ziek.
De luiken van geel mica zijn af en worden morgen geleverd. Ik ben er best nerveus over.
De wateraansluiting is nog niet omgezet naar een huisaansluiting. M'n neef was bij de SWM geweest, schrok zo van de drukte, dat hij het nog even heeft uitgesteld. Ik heb het zelf ook nooit anders meegemaakt, de wachttijd was steeds minstens een uur. Wel heeft hij foto's gestuurd. Thanx Danny!! Ik was weer reuzeblij. Ik heb ze in de vorige "post" geplaatst.
Vorige week had ik wat te vieren, nl. dat ik officieel eigenaar ben geworden van het perceel aan de Apollostraat. Hiephoi! Voor die tijd stond het nog op naam van mijn moeder, maar inmiddels heeft mijn tante in Suriname de koop/verkoop akte in ontvangst genomen en daarmee ben ik officieel eigenares. Ook deze procedure was niet eenvoudig, maar afgelopen vakantie in Suriname zijn mijn moeder en ik slagvaardig aan het werk gegaan en met een goeie notaris is het allemaal netjes afgerond. Binnenkort zal ik de stappen die ik hiervoor heb ondernomen ook eens op een rijtje zetten.

Vreemd luchtje

Helaas, ik kan mijn waterinstallateur hier niet aanbevelen. Gisteren heeft m'n tante mij volledig op de hoogte gesteld van de stand van zaken.
Ineens, zo na een maand, belt de waterinstallateur naar Wahab dat hij het betegelen kan afronden, want de SWM is al langs geweest voor de eerste keuring. Wahab die thuis zat en nauwelijks zijn ogen open kreeg vanwege een oogvirus geeft dit aan mijn tante door. Niemand heeft ook maar iets van een keuring gemerkt. Mijn tante besloot de waterinstallateur zelf te bellen en hij vertelde haar dat er zelfs twee keuringen hebben plaatsgevonden. Nu ben ik erg blij dat er dag en nacht een wachter zit, want hierdoor is er geen enkele ruimte voor een ja/nee spelletje. De man zat gewoon te liegen. En ja, de keuringskosten waren opgenomen in de offerte, dus het is wel duidelijk welke kant hij wilde opgaan. In ieder geval is afgesproken dat de waterinstallateur m'n tante zou informeren wanneer de SWM zou langskomen voor de keuring. Intussen is hij zelf in haastige spoed naar de locatie gegaan, heeft reeds geplaveide stenen verwijderd, gaten gegraven en een en ander gelast. Ook de aansluitkraan die al eerder door de SWM was verplaatst, heeft hij toen afgewerkt. M'n tante kreeg een dag of wat later een uur voor de afspraak bericht van hem dat de SWM zou komen keuren. Ze heeft de afspraak uiteindelijk gemist, want ze waren toch eerder ter plekke. Maar Wahab en andere bouwlieden hebben de controle op de voet gevolgd, de waterinstallateur was ook zelf aanwezig, en het papiertje is binnen. Het hoe en waarom van het graven en lassen achterin het huis heeft niemand kunnen achterhalen, maar een heel vreemd luchtje heeft het wel.
Een ander vreemd luchtje is de massala geur die de hindoestaanse wachter, die inmiddels in het huis bivakkeert, door het huis verspreid. Dit is niet het allerergste, maar uiteindelijk wil ik het huis toch opgeleverd krijgen zonder de massala geur. Tja, de voor- en nadelen van een wachter.Nu de keuring van de waterinstallatie is geweest, moet de wateraansluiting voor de bouw omgezet worden naar een (goedkopere) huisaansluiting. Daarvoor is een bezoek aan de SWM nodig. Naar ik heb begrepen is dit voornamelijk een administratieve aangelegenheid.
Verder, alle ramen en deuren, met uitzondering van de kleine bovenramen voorin het huis, zitten er nu in. Deze bovenramen worden op het moment van geel mica gemaakt.Bijna het hele erf is geplaveid, hier en daar moeten de randen nog afgewerkt worden.De plafonds hebben hun laatste, vierde, schilderlaag gekregen en de wanden hebben grotendeels al hun uiteindelijke kleur.

Best zwaar

Nu de eindfase is begonnen en de inrichting en details ingevuld moeten worden is het haast onmogelijk om dit vanuit Nederland te doen. De druk aan mijn zijde wordt steeds hoger en daarmee worden mijn geduld en uithoudingsvermogen enorm op de proef gesteld. In toenemende mate wordt ik geconfronteerd met de verschillen tussen de Nederlandse en Surinaamse werkwijze. En aangezien ik al langer dan 30 jaar in Nederland woon, valt het niet mee. Dit is een beetje kort door de bocht, maar ik noem het maar even: Abstract versus Concreet, Rationeel versus Emotioneel.
Ik heb gemerkt dat men me veel beter begrijpt als ik in geur en kleur vertel wat ik met het object wil gaan doen en waarvoor ik het nodig heb, dan wanneer ik bijvoorbeeld zeg: ik ben op zoek naar dit of dat, verkoopt u dat? En hoewel ik bij een uitgebreide uitleg veel meer resultaat boek, valt het me zwaar op de maag. Een voorbeeld, een dubbele wastafel, verkoopt u dat? Ik ben ze nog niet in Suriname tegen gekomen, en vind ik het ook niet vreemd als mij wordt gevraagd om er een tekening van te maken, zodat men een idee heeft. Maar als mij dan ook wordt gevraagd waarom ik het nodig heb? Dat vind ik weer te ver gaan. Ik heb niet zo'n zin om dat soort zaken steeds maar weer uit te leggen. Maar als ik ook deze fase goed wil doorlopen, zal ik wel moeten. Voor iemand die zo pragmatisch en resultaatgericht is ingesteld als ik, zijn dit zware tijden. Als ik in Suriname was, zou ik alle winkels afgaan en gewoon kopen of bestellen wat ik zie en nodig heb, geen discussie, geen ellelange verhalen om mijn wensen te verantwoorden, gewoon inladen en wegwezen. Ik ben nu ook veel meer dingen hier aan het kopen dan ik in eerste instantie van plan was. Kleine wastafels, kranen, wastafel kastjes, terrasstoelen en ga zo maar door. Phew... het valt niet mee. De wijze woorden "No span" moet ik erg nodig op mezelf toepassen.

Intussen gaat het werk in de Apollostraat gelukkig gestaag door. De wachter is verhuisd naar de woning, want rondom het huis moest opgehoogd worden met zand, alles moest waterpas zijn en de grond plat "getrild". Afgelopen donderdag zijn ze achter het huis met het plaveien begonnen, en inmiddels zijn ze voorin beland. Het plaveien kan echter niet afgerond worden voordat de wateraansluiting verplaatst is. De SWM zou deze week hiervoor langs komen.
Gisteren zijn de schuifdeuren en schuiframen door Impacto geleverd en deels geplaatst. Bij het grote raam aan de zijkant is een fout gemaakt; er zijn 3 in plaats van 2 schuifpanelen gemaakt, dus die zijn weer terug genomen. De kleine ramen aan de voorzijde staan nog ter discussie. Het is nog even afwachten wat men ermee kan doen; wordt het glas met inschroefde lijstjes, wordt het mica met ingeschroefde lijstjes of glas in lood? De schilder, die nog steeds grotendeels in Torarica Royal werkt, schiet toch ook op. Hij houdt zich eigenlijk met alles tegelijk bezig, afhankelijk van het weer en omstandigheden bij de bouw. Op het leegstaand perceel direct achter het huis, aan de overkant van de trens gaat men nu ook bouwen, ze hebben inmiddels bouwmaterialen gebracht. Volgens Wahab wordt het hoogbouw, want hij heeft het bouwmateriaal al een beetje van afstand ingeschat. Ze hebben ons gevraagd of ze ons resthout kunnen overkopen.
Er is nu weer erg veel veranderd, maar ik heb nog geen foto's mogen ontvangen. Ik ben benieuwd.

Forum Huis bouwen in Suriname

Ik zocht al een tijdje naar een leuke website waar mensen die een huis (willen) bouwen in Suriname hun vragen kwijt kunnen.
Onlangs liep ik tegen een leuke en ook serieuze website Undefine Suriname aan, en gelukkig, daar was men bereid een Forum "Huis bouwen in Suriname" aan te maken.
Ik hoop dat we daar onze kennis effectiever dan via een weblog kunnen delen. Helemaal mooi zou het zijn als er ook bouwkundigen uit Suriname zouden reageren. Dus, aan alle lezers met bouwvragen voor Suriname: laat daar je vragen achter. Ik zal ze zeker beantwoorden als ik het antwoord heb, en zo niet, dan weet mogelijk iemand anders het antwoord wel. Dit is een directe link naar het forum Huis bouwen in Suriname. Om een bericht te plaatsen is het volgens mij wel nodig om je te registreren.

Ruimtelijke ordening

Onlangs gaf een vriend mij een knipsel uit een krant: Primeur voor Suriname: de nieuwbouwwijk. Deze nieuwe wijk Richelieu in Commewijne, waarvan het ontwerp in samenwerking met Amsterdamse stedenbouwkundigen wordt gedaan, moet met zijn 4000 nieuwe woningen een satellietstad van Paramaribo worden. Wat mij vooral trof in dit artikel is het volgende stuk:

De gemeente Amsterdam liet de Amsterdamse stedenbouwkundige Ruwan Aluvihare een stedenbouwkundig plan maken, een primeur voor Suriname, met voor Surinaamse begrippen bovendien tal van exotische elementen, zoals speeltuintjes voor de kinderen, groenpartijen en trottoirs. "Dat was echt een eyeopener voor de mensen hier", zegt Aluvihare. "Ruimtelijke ordening bestaat hier niet. Hier worden huizen gebouwd. Het is niet de gewoonte na te denken over de inrichting van de openbare ruimte"(het Parool, 23-10-2007).
Zover ik weet zijn er in Suriname geen regels voor trottoirs. De een doet er helemaal niets aan, terwijl anderen er gras laten groeien en weer anderen het bestraten. De een wil niet dat er auto's op parkeren en plaatst er palen of bloembakken, de ander houdt het parkeervriendelijk, maar vervangt kapotte straatstenen niet. Het resultaat is uiterst voetgangers onvriendelijke trottoirs. Daar wil ik liever niet aan bijdragen. Maar hoe doe je dat als er geen beleid is? Bij de bouw van dit huis heb ik steeds voor de onderhoudsvrije optie gekozen.
Het had niet altijd mijn voorkeur, want mijn persoonlijke voorkeur gaat eerder naar hout, dan steen of kunststof, eerder naar veel groen dan een volledig geplaveide tuin. Maar aangezien ik, in ieder geval voorlopig niet zelf in het huis ga wonen, heb ik mijn persoonlijke voorkeur laten varen. Alle onbebouwde grond rondom het huis, inclusief het trottoir, wordt geplaveid met grijze straatstenen. Ik heb niet voor de mooie roodbruine variant gekozen omdat ik vermoed dat deze veel meer hitte vasthoudt. Als ik groen wil zal ik dus met bloembakken moeten werken.
In mijn half jaar vakantie heb ik geleerd dat houtwerk en groenvoorzieningen dagelijkse inspectie nodig hebben. Houtluis komt in de stad niet veel voor, maar bij zware regenval willen de houtluizen wel eens op tournee gaan, en dan moet je er gauw bij zijn. Een zwerm Braziliaanse bijen kan zich binnen een kwartier in een boom nestelen, en dan moet je bijtijds, voordat zich ongelukkige steekpartijen voordoen, de brandweer inschakelen om de bijen met steekvlam te lijf te gaan. De brandweer komt overigens erg snel als het om Braziliaanse bijen gaat.

Inmiddels is in de Apollostraat het perceel opgehoogd tot maaiveld, dat wel 60 cm boven de straat ligt. Dat betekent dat het trottoir een behoorlijk eind stijgt. De percelen van de buren zijn niet zo hooggelegen, waardoor mijn trottoir zal afwijken van de anderen..... Het geraamte voor de poort staat er ook al. Volgende week worden de schuiframen en deuren geplaatst. Het meest spannende is op het moment: Hoe zal het vooraangezicht van het huis worden? Ik ben er niet van overtuigd dat mijn wensen volledig uitgevoerd kunnen worden. We zullen zien, deze bewerkte foto heb ik opgestuurd.