donderdag 28 februari 2008

De actielijst wordt kleiner

Tip: Voordat je bij SWM de bouwkraanaansluiting om laat zetten in een huisaansluiting is het wel handig om eerst bij CBB je perceelnummer om te hebben gezet naar een huisnummer.
De laatste cijfers van je SWM aansluitnummer zijn namelijk je perceel- of huisnummer. Ik had het in omgekeerde volgorde gedaan, waardoor de administratie bij SWM twee keer bijgewerkt moest worden. Dessalnietemin heb ik de SWM-zaken eergisteren afgerond. Ik hoef alleen nog m'n borg van de bouwaansluiting op te laten halen; dat kan pas na twee weken.
Status gisteren Apollostraat: een van de kleine keukens, grote badkamer, de schilder en de luiken.Eergisteren heb ik ook mijn stuk gekleurd glas opgehaald bij Kuldipsingh. Met m'n bonnetje kwam ik bij de ophaalloods en zag een jongeman met z'n rug naar de ingang zitten: "Goeiemiddag", zei ik met krachtige stem, waarna een andere jongeman, die voor hem op een bank lag, wakker schrok. Bijna verontschuldigde ik mij, want hij leek erg geschrokken te zijn, hij was blijkbaar in zeer diepe slaap. Hij schudde zijn hoofd even, kneep met z'n ogen, bleef nog even zitten, en toen hij weer bij positieven was, zei hij wat tegen z'n collega, die vervolgens mijn bonnetje in ontvangst nam. Ze kwamen terug met m'n prachtige stuk Maya-geel glas van 198,5x16,5cm. Dit stuk glas van 5 mm dikte kostte overigens 20 SRD, oftewel 5 euro. Ik vroeg ze om er een papiertje ter bescherming om heen te doen, dat was blijkbaar niet standaard. Met het stuk glas gingen we richting Apollostraat. Daar werd het uitgeladen.M'n tante werd daar gevraagd 3 zakken cement met de auto op te halen (ik weet niet anders, dan dat vervoer steeds een bottleneck is in Suriname, ondanks de enorme hoeveelheid voertuigen op de weg). Dat deden we, en toen we terug kwamen had Wahab het stuk glas al op z'n plaats gezet.
Op het moment ben ik druk bezig kranen, wastafels en toiletpotten uit te zoeken. Mijn voorkeur gaat naar een niet al te steil aflopend diepspoeltoilet. De afvoer moet achteronder zijn. Maar dat gaat me niet zo makkelijk af. Of ik zie helemaal geen diepspoel, of het loopt te steil af. Dus, zoals het naar uitziet worden het waarschijnlijk dan toch vlakspoeltoiletten. Duoblokken zijn een stuk duurder, dus kies ik wellicht voor aparte waterreservoirs of cisterns, zoals het hier wordt genoemd. Het sanitair kiezen is voorbereidend werk. De aanschaf en plaatsing wil ik pas doen nadat het huis volledig is ingepakt in dievenijzer. Het maken van dievenijzer is overigens een paar dagen vertraagd, want het ijzer was niet op voorraad. De lasser wacht op de levering.
Eergisteren waren de herstelde luiken alweer door de timmerman langs gebracht en gisteren zag ik dat ze weer op hun plaats waren. De schilder kijkt niet echt uit naar deze verfklus; "mi frede a wroko diesie", zei hij. Ik ben benieuwd of hij iemand anders hiervoor gaat inschakelen. Ik ben trouwens erg tevreden over het werk van de schilder. Hij is niet de goedkoopste, maar hij werkt heel onafhankelijk, komt met suggesties voor duurzaamheid (vooral waar het om vocht gaat), en is heel goed in de afwerking.
Vandaag heb ik bij Assuria het woonpolis formulier ingeleverd. De in te vullen lijst kan je overigens via e-mail opvragen. Deze vul je, voor zover mogelijk, helemaal in. Je stuurt het op of levert het af bij de balie van Assuria. Na ongeveer 8 werkdagen, zo is mij net verteld, wordt ik gebeld. De taxateur is dan al met jouw lijst naar de lokatie geweest om te kijken of het klopt. Je ontvangt dan een vrijblijvende offerte.
Vandaag heb ik ook een bezoek gebracht aan PPS in de Burenstraat. Ik heb daar samen met een medewerker een formulier ingevuld. Toevallig is hij morgen in mijn buurt, dus belt hij mij dan voor een inspectie. Een kennis van de familie heeft de beveiliging van zijn huis laten installeren voor 700 USD en betaalt jaarlijks 204 USD. Ben benieuwd wat het voor mij wordt, ik vermoed hoger, gezien de hoeveelheid ramen en deuren van de aparte woonunits.
Vandaag ook naar Home Shopping Delivery Service geweest in de Wagenwegstraat. Daar heb ik de eerste gaskookplaat met wokbrander gevonden. Maar ik ben er nog niet uit. Of ik voor een inbouwplaat ga of een losstaand fornuis. Ik moet wel opschieten met deze keuze, want het is van belang voor het granito aanrecht. Bij Ronan heb ik een gigantisch indrukwekkend amerikaanse fornuis gezien; de Frigidaire PLGF659EC voor 6720,- SRD. Da's niet mis, maar dan heb je ook wat.

Off topic
Gisteren heb ik een ochtendje vrij genomen met een bezoek aan m'n favoriete markt, de Kwattamarkt. Dit bezoek begint altijd met een overheerlijke saoto-soep als ontbijt. Daarna lekker gewandeld en wat inkopen gedaan. Gelukkig is het nu net de juiste tijd voor brede-bon-krawkraw (chips). Zo ontzettend lekker!! Ik heb dus meteen 4 grote pakken gekocht om mee te nemen naar Nederland.Na de Kwattamarkt zijn we nog even door het Sekrepatu complex gereden.
In de late middag kwam Rene nog op bezoek. In eerste instantie voor wat gerichte vragen omtrent de afwikkeling van onroerend goed zaken in Suriname. Maar natuurlijk konden we ook wat ervaringen uitwisselen. Hij gaf als tip om De Plantage op te zoeken. Dit zou een heel aantrekkelijk toeristisch trekpleister moeten zijn; echt een tropisch paradijs. Het stond tijdens mijn vorige "vakantie" al op m'n lijstje, maar toen is het er ook niet van gekomen. En nu is ook de Berg- en Dal kabel zweef-vlucht eraan toegevoegd. Over het algemeen ben ik best huiverig als het om gevaarlijke attracties gaat in Suriname, maar m'n neef Danny was zeer onder de indruk over de professionaliteit van de mensen daar. Vooral de laatste zweef-vlucht over de rivier met hoge snelheid schijnt spectaculair te zijn.

maandag 25 februari 2008

Nr. 19

Het was vandaag een drukke dag.
Na de ochtendgymnastiek, enkele telefoontjes en het bezorgen van een pakketje, heb ik het Centraal Bureau voor Burgerzaken bezocht.
Met perceelkaart en paspoort (er werd gevraagd om het familieboekje) is het perceelnummer in 10 minuten omgezet naar een huisnummer. Ik kreeg een registratiebewijs en een nummerbordje "19" mee: of ik het aan de voorgevel wilde bevestigen. Dat ging gesmeerd, en voor de afwisseling zonder kosten.
Daarna heb ik een bezoek gebracht aan mijn tante Anita. Met haar pickup hebben we een vanuit Nederland gepostte doos (o.a. met kleine tegels voor de grote badkamer) opgehaald.
Na een lunch-stop bij Chris Roti-shop, reden we naar Kuldipsingh. Helaas was de hele ochtend hun compressor stuk, waardoor ik niet meteen m'n stuk gekleurd glas kon meenemen. Morgen kan ik het ophalen. Vandaaruit gingen we naar de Apollostraat waren ze nog bezig waren met de wandtegels van de grote badkamer en inmiddels ook met die van een kleine keuken. We hebben de kleine tegels uitgeladen; ik heb meteen het gewenste patroon aan Wahab laten zien.

De gebroken vloertegels van het huis die mijn tante goed kan gebruiken voor een terras bij haar buitenplaats zijn vervolgens in de pickup geladen.

zondag 24 februari 2008

Opgelucht

Gisteren heb ik met de lasser goeie afspraken kunnen maken over het dievenijzer. Hiermee viel een enorme last van mijn schouders af. De keuze is gevallen op een combinatie van meubelbuis en glad betonijzer (rond 10) voor de 11 kleine ramen en voor de grote inham achterin het huis simpel meubelbuis van horizontale en deels verticale staven. Hij zal een aantal ramen af hebben voor ik vertrek zodat ik op grond daarvan kan beslissen of ik het patroon wel of niet zal doorzetten bij de grote ramen en deuren.
Ik heb vernomen dat de timmerman in zijn werkplaats het gele mica/plexiglas van de vijf luiken reeds heeft vervangen voor gewoon doorzichtig plexiglas. Later zal ik de kleine raampjes zelf van een kleurtje voorzien. Een vreemde keuze voor luiken, maar het is me niet gelukt om het gewenste resultaat anders te bereiken. De timmerman is nu bezig met een aantal bijzetkastjes. Ik ben benieuwd of hij alles af heeft voor ik vertrek. Tot nu toe ben ik erg onder de indruk van zijn vakmanschap, hij heeft ook de lijsten en de deuren van het huis gemaakt. Als de bijzetkastjes er ook zo goed uitzien.... nou, dan gaan we maar door met keukenkastjes, bedden...enz.. zolang het budget dat toelaat natuurlijk. Want de geldbodem begint zo langzamerhand wel in zicht te komen.
De muren van de kleine keukens zijn inmiddels verfvrij gemaakt zodat de tegels geplaatst kunnen worden.
Gisteren ben ik wezen kijken bij Interdeco (voor graniet en quartz aanrechten), CHM (minikeukens) en Kasimex Macro (minikeukens). Interdeco maakt geen waterkering, dus dat valt weer af, Quartz is sowieso te hoog voor mijn budget (400 USD 1.00X0,64m). CHM had nog maar één showroom minikeuken (voor kleine mensjes ofzo, het werkblad was veel te laag) en ook de minikeuken van Kasimex Macro was te laag. Dan wordt het toch de Udden minikeuken van Ikea opsturen voor de kleine woonunits.
Vanmiddag ben ik gezellig wezen lunchen met Alida, een weblog lezeres die onlangs is geremi- greerd naar Suriname en hier wil gaan bouwen. Vreemd genoeg hebben we in Nederland nooit contact gehad. Vreemd, want ze werkte voor dezelfde werkgever als waar ik nu zit. Uiteraard zijn we even in de Apollostraat langs geweest.

Off topic
Nieuw in het straatbeeld van Paramaribo: Verkeerslichten op zonnepanelen.

zaterdag 23 februari 2008

Van alles en nog wat

Uitzicht vanaf het huis

Straatstenen snijden en stampen

Ik kom niet om in mijn tijd, maar sommige dingen wil ik meteen documenteren, anders komt het er nooit van. En zeker de bijzondere gebeurtenissen.
Zoals vandaag bij Kuldipsingh in de Anemoestraat. In eerste instantie ging ik er naartoe om me wat meer te verdiepen in het dievenijzer gebeuren. Tegenwoordig is voor dievenijzer meubelbuis populairder dan het voorheen gangbare betonijzer. Meubelbuis zou moeilijker zijn voor de dieven om doorheen te komen. En dat merk je ook in de prijs:
De prijs van 22 februari 2008 bij Kuldipsingh:
Betonijzer, geribd, 12 m, rond 10, SRD 24,04
Betonijzer, geribd, 12 m, rond 8, SRD 15,50
Betonijzer, glad, 6 m, rond 10, SRD 15,69
Meubelbuis, vierkant:20x20mm x1,50mm dik, 5,80m, SRD 20,01
Meubelbuis, vierkant:25x25mm x1,50mm dik, 5,80m, SRD 36,51.
Het assortiment aan ijzers
Trouwens, wat betreft service en kwaliteit was ik onder de indruk. Toen ik hun kranen bekeek zag ik nergens Grohe staan, terwijl je daar gewoonlijk mee wordt overvoerd in de winkels. Ik vroeg waarom ze daar niet voor hebben gekozen, en ik kreeg een heel bevredigend antwoord. De kranen die Kuldipsingh verkoopt komen uit Polen, maar zijn door hun geselecteerd vanwege de goeie prijs-kwaliteit verhouding, die beter past bij de portemonnee van de gemiddelde Surinamer. Eenmaal zo positief verrast, ging ik nog een stukje verder: verkopen jullie ook gekleurd glas? Jazeker, achterin. Mijn tante reed het enorme terrein van Kuldipsingh op naar het gebouw Geveltechniek. Glas, ramen, grindvloeren van Kuldipsingh

Daarbinnen werd ik meteen bijzonder vrolijk; een grote molen vol met gekleurd glas, zoveel en zo mooi had ik het nog nooit gezien. Ook de ramen (ook tuimel) zagen er trouwens goed uit, en de siergrindvloeren, 50,- euro per m2, worden compleet door hunzelf aangebracht in 3 dagen: 1e dag lijmlaag, 2e dag korrels aanbrengen, 3e dag coating. Nou goed, ik koos een prachtig type gekleurd glas (voor boven het berghok en toilet, om het licht naar de gang vrolijk door te laten) en ging ermee naar boven. Boven liet ik mijn blaadje aan een dame zien. Ik vroeg om de prijs en voorraad van dit glas. Haar gezicht plooide zich langzaam in een lach en ik dacht: oh-oh, nu komt het. “U heeft het zo mooi opgeschreven, maar we verkopen dit niet. Vroeger wel, maar het verkoopt niet, dus….”, “Maar u heeft zo’n mooie molen beneden….”, “Ja, als u het voor een groot project nodig heeft, willen we het wel bestellen”, “Heeft u dan helemaal geen gekleurd glas?”, “Jawel, dit is wat wij hebben”. Gelukkig zat er daar toch ook een mooi exemplaar bij.Huidig assortiment glas van Kuldipsingh

Wat kan ik inmiddels van mijn lijstje afstrepen? Gisteren heb ik bij taxibedrijf Mahonie een zakenrit genomen (25 SRD per uur) en de wandtegels van de badkamer (Vifa Trading) besteld. Deze zijn dezelfde dag geleverd, veel tegels waren kapot bij levering, maar ik mag ze inruilen. Ze werden vandaag geplaatst. De wandtegels van de grote badkamer
Tegels voor de kleine keukens. Dit stond niet eens op mijn lijst, maar door een communicatiestoornis was dit nog niet gerealiseerd. Testament eergisteren laten maken, en gisteren opgehaald; als je onroerend goed bezit in het buitenland wordt geadviseerd je testament in hetzelfde land op te stellen. Gisteren type granito bij BEM gekozen voor een granito aanrecht. De echte bestelling moet nog gebeuren. Deze is weer afhankelijk van de spoelbak en kookplaat die ik erin wil plaatsen. Rene kwam vandaag nog even langs in de Apollostraat en adviseerde om BEM zelf te laten komen voor het opmeten, want een mm. verschil kan al voor problemen zorgen. Dit verzoek had ik ook al telefonisch bij BEM gedaan, maar ik heb geen duidelijk antwoord gekregen. We zullen zien. Vandaag weer de machtiging bij de bank geregeld voor automatische afschrijving van de waterkosten.

Off topic
Nu mijn lijstje iets kleiner begint te worden, wordt ik ook wat rustiger en kan ik meer genieten van het goede leven in Suriname. Vandaag 7 dvd-tjes gekocht van 4,50 SRD per stuk, waaronder een echte orichinees van Jumper. Deze film kwam vorige week donderdag voor het eerst uit in de bioscopen in Amsterdam. En ik doe me natuurlijk tegoed aan het heerlijke eten. Mijn favoriete eettent is op dit moment Marinah’s food corner (hoek Zirkoon/Kristalstraat). Nasi, bami, pampoen met zoutvlees, kouseband met zoutvlees, okersoep op z’n javaans, kandratiki vis, bruine bonen, oftewel een zeer gevarieerd menu, en niet elke dag hetzelfde, elke maaltijd kan je van genoeg groente (kouseband, snijbonen, gommawirie) laten voorzien (dat is bijzonder) en het smaakt zoals een thuismaaltijd Mmmmmm… . Oh, ja, tot nu elke morgen gymnastiek gedaan, zoals mijn oma het noemt. Dus heb ik al dit lekkere eten ook verdiend, haha….

woensdag 20 februari 2008

Van bouwkraan naar huisaansluiting

Het klinkt heel simpel. De wateraansluiting is er al, het moet alleen van de bouwkraan die bij de bouwkeet staat omgezet worden naar de huisaansluiting die al klaar staat.
Met het bewijs van goedkeuring van de SWM ben ik eergisteren naar het kantoor van SWM gestapt. Het leek rustig, maar de 20 personen voor mij hebben er samen toch anderhalf uur over gedaan eer ik aan de beurt was. Toen ik eindelijk een van de kleine kamertjes binnen mocht werd ik gaandeweg het gesprek niet erg vrolijk, want in korte tijd was deze ene actie die ik nu kon wegstrepen van mijn lijstje vervangen door 3 andere acties:
1. de automatische incasso van de waterkosten die ik al netjes had geregeld voor de bouwkraan, mocht ik nu opnieuw doen voor de huisaansluiting. Dat betekent weer naar de bank gaan en weer naar de SWM. Nummertje trekken!
2. Deze is minder erg. Over twee weken mag ik de 150 SRD borg van de bouwkraan ophalen bij de kassa van SWM, overmaken doen ze niet. Ik hoef geen nummertje te trekken. En iemand anders mag het ook met een kopie van mijn paspoort komen afhalen.
3. Een actie die ik zelf eigenlijk vergeten was, mag ik t.z.t. voor terugkomen. Eerst moet ik naar het CBB (Centraal Bureau Burgerzaken) in de Coppenamestraat om mijn perceelnummer om te laten zetten naar een huisnummer en vervolgens dit weer bij de SWM aanmelden.
Achter- en zijaanzicht
Maar, ik mag absoluut niet klagen over de SWM buitendienst. De volgende dag stond de monteur al op de stoep. Toevallig was ik zelf aanwezig (samen met de schilder) en zag hoe hij de ene aansluiting afkoppelde en de andere aankoppelde. "Sô!", zei de schilder die ook ter plekke was, "nu hebben we geen water meer.....en hij keek naar zijn verfspullen". Er zijn namelijk nog helemaal geen kranen in het huis geplaatst. Dat liet ik mij geen twee keer zeggen en voordat de monteur weer op z'n brommer stapte, vroeg ik hem of hij de kraan van de bouwaansluiting achter het huis kon monteren. Dat wilde hij wel doen. Gelukkig, goeie service! Hij deed het netjes, maar er kwamen slechts een paar zielige druppeltjes uit de kraan. Hmm.. Hij wist niet hoe dat kon en hij vroeg of ik de waterinstallateur kon bellen. Nu had ik zijn nummer niet bij me, maar de schilder gelukkig wel. De waterinstallateur en de SWM monteur babbelden even en het verhaal was duidelijk. De monteur ging naar de hydrofoor aansluiting (het eerste punt waar het water binnenkomt), schroefde deze even los om wat luchtdruk vrij te laten, en vervolgens weer vast. Het water stroomde meteen netjes de kraan uit. Wat ik niet wist, was dat een aansluiting in het berghok binnen, die niet van een dop was voorzien net zo netjes begon te lopen. Maar goed, we hadden water, en de monteur stapte op zijn brom.

Het plafond, van gipsplaten in plaats van de gangbare triplex platen.

Inmiddels werd ik door een overbuurman gewenkt om langs te komen voor een babbeltje. Ik ging er op af. We babbelden wat, hij en zijn vrouw hadden opgemerkt dat de bouw de laatste tijd wel erg traag ging, hun huis was immers in 4 maanden gebouwd. Ik legde dit gastvrije echtpaar (ik mocht wel bij hun overnachten als ik dicht in de buurt van de bouw wilde blijven) de situatie uit, vooral dat het echt heel anders is, als je 3 woonunits hebt, en als je als opdrachtgever in het buitenland zit en hoge kwaliteitseisen hebt. Natuurlijk maakte ik een foto vanaf hun balkon.De bloembakken en rechtsboven het balkon van de overburen (ze vinden de gele raampjes mooi) waarvandaan de foto ernaast is gemaakt.
Ik ben natuurlijk helemaal niet gelukkig met gele raampjes die geen beetje licht doorlaten.

Toen ik terugging naar het huis was de wachter gearriveerd en druk bezig met het wegdweilen van het water dat uit de open kraan druppelde.

Bij de ingang van het berghok, links de lekkende boosdoener, rechts de stoppenkast, boven mij een kozijn waar nog gekleurd glas in komt.
Ietsje later kreeg ik bezoek van René, die ik in de bus van Zanderij naar Paramaribo had ontmoet. Hij kreeg de volledige rondleiding en deze was net voorbij toen mijn financieel manager, tante Helen mij kwam ophalen. Ze wilden wel samen op de foto bij de ingang van een de achterste woonunits. Voor ik wegging heb ik de voorkant van het huis nog even afgeschilderd (maar niet heus!).

zondag 17 februari 2008

Eerste indrukken

Gisteren ben ik in Suriname gearriveerd en vandaag heb ik de Apollostraat bezocht. Dat was natuurlijk vreselijk spannend.....!
Globale indruk: behoorlijk tevreden.
Helaas niet dik tevreden want twee zaken waren onacceptabel; het mica-"glas" en op sommige plaatsen de shutters. Verder schrok ik van de heuvel die je op moet klimmen om bij het huis te komen, maar na de verhalen te hebben gehoord over hoe hoog het water soms komt, is de conclusie dat de straat te laag ligt en het perceel eigenlijk goed. Dus dat laten we zo.
Het mica-"glas" van de luiken. Tja, dat was een groot communicatieprobleem. Ik had begrepen dat het dezelfde eigenschappen als glas heeft, maar dan alleen van kunststof... een soort plexiglas dus. Nou, dat is het dus niet. Het laat niet of nauwelijks licht door. Dit moet vervangen worden. Het is echt geen gezicht, al ziet het er op de foto niet zo heel raar uit (van het middelste luik is de beschermingslaag al verwijderd van de andere niet).
De shutters. Hier en daar zijn er zulke grote spleten dat er zelfs bijen doorheen kunnen vliegen. Ook dat moet anders.
De reis was trouwens interessant. In het vliegtuig zat ik naast een heer die namens de Gemeente Amsterdam binnen het project Richelieu werkt. In de bus was ik druk in gesprek met een Nederlandse meneer die een klein bouwbedrijf in Nederland heeft, betoverd is geraakt door Suriname en hier een huis wil gaan bouwen. Verder.... wat is het toch heerlijk warm hier!!

woensdag 6 februari 2008

Laatste fase en procedures perceeloverdracht

In de Apollostraat lopen de werkzaamheden voor Wahab langzaam ten einde. Inmiddels zijn de luiken aan de voorkant geplaatst -ik ben toch zo benieuwd hoe dat eruit ziet-, de laatste wandtegels worden gelegd, en alleen de laatste schilderlaag rest nog. Ik heb zelf geaarzeld over het dievenijzer en de poort. Het zit me toch niet lekker om de opdracht vanuit Nederland te geven. Over anderhalve week vlieg ik weer naar Suriname om sanitair en keukens uit te zoeken. Dus dat komt er waarschijnlijk ook nog bij. Ook het regelen van een woningverzekering (bij Assuria) en beveiliging (PPS) ligt in het verschiet. En, het bleek dat mijn neef de wateraansluiting niet kon omzetten naar een huisaansluiting. Dit moet ik zelf doen, met eigen identiteitspas. Misschien heb ik een adres voor een granieten aanrechtblad. Er schijnt een Oostenrijker in de Mahonylaan te zijn die zich hiermee bezig houdt. Ik ben benieuwd.
Maar nu even iets heel anders.

Ik had laatst aangekondigd dat ik de stappen en procedures op een rijtje zou zetten die hebben geleid tot de koop en overdracht van het perceel aan de Apollostraat. Mijn moeder heeft het perceel in 1966 gekocht, sinds kort staat het op mijn naam.

Eerste oriëntatie
Zoals gewoonlijk begon ik met het polsen in mijn omgeving. Familie, kennissen, wat konden ze mij vertellen? De schrik zat er al snel in, want ik hoorde dat de notaris in Suriname tenminste 10% van de waarde van het perceel vroeg om de verkoopsakte op te stellen. Ik had nog maar net gehoord dat een soortgelijk perceel voor 45.000 euro was verkocht, dus zou me dat dan 4.500 euro kosten??!! Gelukkig niet, maar dat bleek veel later. Ondertussen was er niemand in mijn omgeving die mij hierover kon geruststellen, men wist het gewoon niet, en dat terwijl er toch doorlopend percelen worden verkocht en gekocht.

Objectief startpunt
In ieder geval wilde ik, voor ik een notaris ging opzoeken, wat objectieve informatie. Na heel wat gespeur op internet kwam ik op het forum van Waterkant een bijdrage tegen waarin de Stichting Hijaz werd aangeraden. In Suriname aangekomen ging ik met mijn moeder op zoek. Het adres aan de Cocoslaan zag er heel erg verlaten uit, geen bordje, niets. Dit kon de stichting niet zijn. Gelukkig stond er een nieuw adres in de telefoongids; de stichting bleek verhuisd te zijn naar de Hanekamstraat 4, en dit lag ver buiten de stad. Voor de zekerheid hebben we toch maar eerst gebeld en onze situatie en wensen telefonisch uitgelegd. De meneer zei dat hij ons wel kon helpen, we hebben toen meteen een afspraak gemaakt. Ik had begrepen dat het advies kosteloos zou zijn, maar dat moesten we dus maar even afwachten. Op het adres aangekomen twijfelden we nog steeds of dit de stichting wel kon zijn. Het gebouw was een eenvoudig woonhuis en er was geen bordje te zien. Maar gelukkig, we werden verwacht. De meneer aldaar had zich inmiddels voorbereid en een lijst voor ons uitgeprint met daarop de documenten die we nodig hadden. Het was een heel kort gesprek, maar heel prettig, en inderdaad kosteloos. We schrokken weer even, want we kregen te horen dat de notariskosten wel 10 tot 14% van de getaxeerde waarde van het perceel kon zijn. De heer aldaar gaf ons in ieder geval nog twee namen van notarissen mee, indien wij zelf geen notaris kenden; deze notarissen zouden ons niet overvragen.
Het lijstje met benodigde documenten dat we van de Stichting meekregen was compleet, alleen bleek bij de notaris dat wij als niet ingezetenen specifieke geboorteuittreksels nodig hadden en dat de zelf gemaakte machtiging die we hadden van de huidige echtgenoot van mijn moeder niet geschikt was. Deze moest nog door de gemeente/burgemeester in Nederland gelegaliseerd worden. Desondanks hadden we een zeer goeie leidraad en kan ik iedereen aanraden om, als je geen goed startpunt hebt, bij de stichting Hijaz langs te gaan, http://www.hijaz.de.

Perceelkaart
Gelukkig hadden we een perceelkaart. Heb je die niet, dan moet je een landmeter inschakelen om er een te maken. Daar zijn uiteraard ook weer kosten aan verbonden.

Hypothecair uittreksel
We hebben meteen na het bezoek aan stichting Hijaz het domeinkantoor in Paramaribo opgezocht, want een van de documenten die we nodig hadden was een hypothecair uittreksel van het perceel. Dit is nodig om aan te tonen dat het perceel hypotheekvrij is bij verkoop. Volgens mij mag een perceel met hypotheek niet verkocht worden. Het domeinkantoor, dat was weer een verhaal apart. Het kantoor is midden in de stad (Kerkplein), ik ben tijdens vakanties wel tig keer door de overdekte galerij(zie foto) van het gebouw gelopen, tegenover de overdekte ingang zit altijd een vrouwtje dat loten verkoopt (zelfs Nederlandse staatsloten!), maar het zou nooit in me opkomen dat dat een kantoor is of zou kunnen zijn. Je moet het zelf zien om te geloven dat een kantoor er zo uit kan zien. Maar goed, daar ging het niet om. Ik heb vaak gehoord dat men vreselijk lang moet wachten bij het domeinkantoor, maar wij hadden geluk. Na paspoort en originele akte van het eigendomsperceel overlegd te hebben liepen we na een klein uurtje met het hypothecair uittreksel weg. Kosten: 50 dollarcent. ??!!*$#@# Waarom toch niet 5 SRD en die 4,50 SRD budgetteren voor onderhoud van het gebouw??!

De notaris
Hoewel we nu twee namen hadden van notarissen, wilden we het toch dichterbij huis zoeken. Liever een notaris waar familie al eerder zaken mee had gedaan. Maar daar kwamen we niet ver mee. Wel bleek dat mijn tante, die vroeger onderwijzeres is geweest, een leerling had die inmiddels een notariskantoor heeft. Het contact werd gelegd en gelukkig, bij het eerste bezoek bleek al snel dat we op één lijn zaten, de notaris had, wat ik maar even noem, een moderne instelling. We bespraken de beginsituatie, het doel, en de nodige documenten. Al gauw bleek dat we niet alles tijdens de vakantie konden regelen. Maar we konden mijn tante machtigen om de procedure voor ons af te handelen terwijl wij weer in Nederland zaten. Wat we wel al in Suriname konden doen was een taxatierapport laten opstellen. In het kantoor naast de notaris zat een taxateur.

De taxateur
De notaris had ons verteld, dat als de eigenaar en opdrachtgever voor de taxatie er geen problemen mee had om het perceel te verkopen, zonder de waarde van de aanbouw dat er nu al stond daarin mee te nemen, dan zou dat zonder meer moeten kunnen. De taxateur dacht er eerst ietwat anders over en vond dat het perceel hoger getaxeerd moest worden. Maar uiteindelijk is toch het perceel alleen getaxeerd. Kosten: SRD 275,-. Het werd nu wel spannend, want deze waarde zou bepalen hoeveel wij de notaris schuldig waren. Van de stichting Hijaz hadden we inmiddels al begrepen dat de waarde bepaald wordt aan de hand van een aantal aannames in boekwerken, hetgeen te maken heeft met ligging e.d. Bijzonderheden weet ik niet. De taxateur zei wel dat hij ook langs moest gaan bij het perceel zelf. Bij navraag aan Wahab en wachter hoorde ik dat zij niemand hadden gezien. Maar na een week konden we in ieder geval opgelucht ademhalen. De waardebepaling van het perceel in het taxatierapport was: 35.000 SRD.

Huwelijkse rechten op het eigendomsperceel
Elke beginsituatie is anders, en ongetwijfeld heb je, afhankelijk daarvan, weer andere documenten nodig.
Onze situatie was alsvolgt:
Mijn moeder heeft het perceel gekocht toen ze getrouwd was onder huwelijkse voorwaarden. Later is ze hertrouwd onder gemeenschap van goederen.
Dit betekent dat alleen de laatste echtgenoot zijn toestemming hoeft te geven voor de verkoop van het perceel.
Maar er moet wel een kopie van de akte van het eerste huwelijk overlegd worden, als bewijs dat het eerste huwelijk onder huwelijkse voorwaarden is voltrokken.
Deze complexiteit die huwelijken met zich meebrengen resulteerde nog in een luchtige humoristische discussie over het huwelijk in het notariskantoor.

Machtiging
Zoals reeds vermeld konden we de procedure bespoedigen terwijl mijn moeder en ik weer in Nederland waren door mijn tante in Suriname te machtigen de overdracht te behartigen. Daarvoor heb ik met aanwijzingen van de notaris zelf een machtigingsformulier opgesteld. Hierin wordt gesteld dat mijn moeder en haar huidige echtgenoot mijn tante machtigen voor de verkoop en overdracht van het perceel aan mij.
Deze is door mijn moeder en haar echtgenoot ondertekend en het geheel hebben zij laten legaliseren bij het stadsdeelkantoor. Uitleg van de website Loket Amsterdam: Een legalisatie van een handtekening houdt in dat de gemeente verklaart dat een handtekening op een bepaald document 'echt' is, dat wil zeggen ook daadwerkelijk gezet door de persoon die het document moet ondertekenen. De legalisatie vindt plaats door middel van een stempel ('legalisatiestempel') bij de handtekening op het document.
Deze legalisatie is nodig voor bepaalde buitenlandse documenten die moeten worden voorzien van een legalisatiestempel ('legaliseren'). Kosten voor het legaliseren in Amsterdam: 13,75 euro.

Overige documenten
Verder waren er nog kopieën van alle drie paspoorten nodig (van moeder, echtgenoot, en mij) en (geboorte) uittreksels met daarin opgenomen de nationaliteitsverklaring (van moeder, echtgenoot, en mij).
Kosten uittreksel bij stadsdeelkantoor Amsterdam: 11,40 euro p/stuk.

De verkoopakte
Nadat alles was opgestuurd vanuit Nederland en ingediend bij de notaris, kreeg mijn tante na enkele weken bericht dat zij langs kon komen om te tekenen. Een paar dagen later kon zij met het geldbedrag voor de notaris (deze zat gelukkig aan de lage kant van de “range”) een kopie van de verkoopakte ophalen. Het origineel blijft in bezit van de notaris.

Addendum 31 maart 2009:
Op de site www.notariskemp.com vind je o.a. informatie over het kopen van onroerende goederen in Suriname.