Missie volbracht

Ik ben weer terug in het koude kikkerland. Mijn eerste handelingen op internet hadden niets te maken met de bouw, maar met heimwee en melancholie; ik heb de mooie nieuwe site http://www.cityofparamaribo.nl/ bekeken, de columns van Anil Ramdas bijgelezen en weblogs van andere bezoekers van Suriname. Zucht! Wel heerlijk dat ik hier nu weer even de tijd voor heb, want het was wel veel “rennen” tijdens deze vakantie in Suriname.
Eergisteren, op de ochtend van mijn vertrek stond ik nog in een glashandel in de Jodenbreestraat om een stuk gekleurd glas uit te zoeken, in de middag had ik mijn laatste bezoek bij de bouw en op Zanderij heb ik de schilder nog gebeld om hem te laten weten dat ik met hem in zee ga voor het binnen- en buitenschilderwerk.
Bij de bouw had Wahab het pleisteren van de vloeren even onderbroken en was begonnen met het betegelen van een van de woonunits, speciaal zodat ik kon zien hoe het zou worden. Dat deed me goed, mijn hoofdmissie van deze vakantie “tegels uitzoeken” was volbracht en ik kon ze meteen ook gelegd zien. We hadden eerder afgesproken dat hij het diagonale patroon in de tegels zou laten doorlopen en ik kon nu ook meteen vaststellen dat hij deze afspraak is nagekomen. Later zal hij twee strippen van de tegels (met machinaal geslepen kanten) gebruiken voor de plinten. Hoewel de tegelklasse bij de firma Mahloe als “eerste keuze” werd aangeduid, betekent dat niet dat alle tegels gelijk zijn. Hier was ik gelukkig al op voorbereid, maar Wahab liet me dat nog even zien en voelen door twee tegels bovenop elkaar te plaatsen. Hiermee wilde hij ook aanduiden dat hij de tegels niet precies kon leggen. Maar zoals hij ze tot nu toe had gelegd, was zeker goed genoeg voor mij. Het was niet eenvoudig om afscheid te nemen van Wahab. Het was meer dan duidelijk dat hij goed overleg op prijs stelt. En nu zou al het overleg weer op afstand gaan.
Ik denk dat ik bij de bouw van dit huis vooral moeite heb met de algemene bouw- en inrichtingstijl in Suriname. Een speelse manier van bouwen en inrichten is (nog) helemaal niet van toepassing in Suriname. Klassiek en heel veel versieringen zijn toonaangevend. Dat was af en toe wel frustrerend. Zo liep ik de glaswinkel binnen en vroeg: welke kleuren gekleurd glas heeft u? Antwoord: zwart! Is dat alles? “Ja, mevrouw”. Ik wees op een stuk geel draadglas: “heeft u dit dan niet in voorraad?”. “Jawel, waar wilt u het voor gebruiken?”. Nou goed, de verdere discussie zal ik niet beschrijven, maar geel draadglas is het dus geworden. Ik ben bij een glas-in-lood bedrijf wezen kijken; alle patronen waren omrand met goud. Het lijkt erop dat als ik dit huis naar mijn smaak wil inrichten, ik veel uit Nederland moet importeren of heel veel discussies moet voeren. Men vindt het erg moeilijk om af te wijken van wat gangbaar is. Ik weet niet hoe het verder zal lopen met de inrichting, maar het lijkt erop dat ik flink wat water bij de wijn zal moeten doen.