Zegen van boven

Niet gisteren maar vandaag rond 11:00 uur Surinaamse tijd is door tante Helen de eerste steen gelegd. Zij heeft een kort gebed erbij uitgesproken en toen ze even aarzelde werd het gebed door Wahab luid besloten met “Amen”. Oma kon dit helemaal in de auto die op het trottoir geparkeerd was horen. Tante Helen heeft mijn voornaam met krijt op de steen geschreven, maar dat was niet genoeg voor Wahab. Hij schreef nog even mijn achternaam en de datum op de achterkant. Het metselen heeft tante Helen aan een van de arbeiders overgelaten, want het was een drassige toestand op het perceel. De steenlegging is gisteren niet doorgegaan omdat het heel hard had geregend, de arbeiders waren door en door nat, en dus heeft Wahab ze maar naar huis gestuurd. Vandaag toen tante Helen om zegen voor het huis vroeg, begon het ook een beetje te motregenen, maar verder is het redelijk droog gebleven. Inmiddels staat het trottoir vol met stenen voor de fundering. De wachter waakt ’s avonds hierover vanuit de bouwkeet. Een belangrijke mijlpaal is bereikt. Ik ben ontzettend tevreden en reuzenblij dat ik heb doorgezet met het voorwerk dat in Suriname vaak zo uitzichtloos leek.