Een speedboot, mijn broek en klei

Nieuws van zondag 13 mei, 18.00 uur Surinaamse tijd
Wahab belt zaterdagmorgen naar tante Helen: “Helen, kom snel met een speedboot en een camera hiernaartoe, dan kan je een foto voor Monique maken”. Afgelopen vrijdag had het weer vreselijk geregend in Paramaribo en de Apollostraat was helemaal onder gelopen. Het water en de trens achter het perceel waren bijna net zo hoog als het perceel zelf. De geulen voor de fundering zaten vol met water. Maar blijkbaar zit de stemming bij de bouw er goed in, want Wahab is nog in staat grappen over de wateroverlast te maken. Gisteren heeft hij met zijn manschappen tot 22.00 uur ’s avonds gewerkt. Nu is hij druk doende, want dinsdag a.s. is er om 10.00 uur een afspraak gemaakt met mijn contactpersoon van Openbare Werken. Als hij de fundering heeft goedgekeurd, kan Wahab beginnen met storten. M’n broek zakte wel weer bijna af toen tante Helen me dit liet weten: “Meneer X van Openbare Werken vroeg of ik hem dinsdag kon ophalen want hij weet niet waar de Apollostraat is”. Gelukkig is tante Anita bereid om bij te springen om deze wens in vervulling te laten gaan. Over de vraag an sich laat ik me maar helemaal niet uit, de toetsen op mijn toetsenbord zijn niet toereikend om mijn verbazing te uiten.
Helaas blijkt het perceel voornamelijk uit klei te bestaan. Dat betekent dat het uitgegraven deel later niet gebruikt kan worden voor andere doeleinden. Er moet meer zand bijgekocht worden. Wahab heeft mijn neef Danny de grote hoop klei aangewezen, om het op de foto te zetten. Dat was vandaag. Ik hoop dat de foto’s gauw komen.
Met al dat regenwater ben ik blij dat we de beslissing hebben genomen de vloer flink hoog te maken, nl. ongeveer zo hoog als Wahab z’n knie.