De waterinstallateur

Tot nu toe is de waterinstallatie het enige wat niet gesmeerd loopt sinds de bouw is begonnen. En als ik eerlijk ben, heb ik dit aan mezelf te danken. Ik heb me veel te lang afhankelijk opgesteld van anderen, en daardoor veel te lang gewacht op de waterinstallateur met goeie naam, die in het binnenland was en maar steeds niet terugkwam. En toen hij eenmaal terug was, moest hij uiteindelijk weer gauw terug. Dus nu heb ik veel te laat de tweede man met goeie naam ingeschakeld, waardoor de werkzaamheden enigszins stagneren. Want inmiddels zijn alle vloertegels gelegd, behalve een paar tegels waaronder de waterinstallateur nog moet hakken. Wahab kan niet doorgaan met de wandtegels, want daar moet de waterinstallateur nog doorheen. Inmiddels worden de gipsplaten aan het plafond door de schilder geëgaliseerd, behalve het deel waar de waterinstallateur nog doorheen moet. De waterinstallateur springt ook geen gat in de lucht voor deze job, want hij moet veel meer hakken (door de gepleisterde muren) dan hij anders zou doen. Volgens de voorschriften van de SWM moet aanvoer van heet water via de vliering lopen, dus ook Wahab houdt z’n keurig geplaatste gipsplaten aan het plafond nu nauwgezet in de gaten. En als klap op de vuurpijl heeft zich ook nog een ietwat pijnlijk akkefietje voorgedaan. Ik mag blij zijn als deze waterinstallateur goed werk aflevert.
Tijdens mijn vakantie in Suriname heb ik samen met de waterinstallateur alle tappunten doorlopen. Tappunten voor koud water (toiletten, wastafels, wasmachine, buitenkraan, hydrofoor en boiler), tappunten voor warm water (douches, keukens en wasmachine) en 3 voetkranen om de 3 woonunits afzonderlijk af te kunnen sluiten. De installateur kwam over als een vakkundig man. Hij vertelde mij dat voor een zonneboiler een andere aansluiting nodig is dan voor een reguliere boiler, maar de zonneboiler aansluiting kan eenvoudig later aangelegd worden. (Het liefst zou ik zonnepanelen voor warm water aanschaffen, maar vanwege de hoge aanschafkosten en enorme diefstal in Suriname heb ik hier nog niet voor gekozen; ik zal me eerst nog moet verdiepen in de beveiliging van de panelen.) De waterinstallateur rekende ook voor me uit: met een 50 gallon boiler voor 3 douches zit ik wel goed. Ook gaf hij het advies bij aanschaf van koud- en warm waterkranen rekening te houden met de afstand tussen beide kranen, bij de wasbakken (wastafels) in Suriname is dat 15 cm. Hij vertelde me ook over de procedure. Na accorderen van de offerte, zou hij de tekening met aansluitpunten bij het SWM indienen voor goedkeuring. Dit kan 1 á 2 weken duren. En als ik het goed heb begrepen komt de SWM de aanleg controleren conform KIWA keur. Ik moest nog even nadenken over zijn offerte. Uiteindelijk heb ik hem vanuit Nederland gebeld en zijn we tot een akkoord gekomen. Ik heb mijn tante, zijnde mijn financieel manager, ingelicht; de waterinstallateur zou langskomen voor zijn voorschot. Nu bleek dat deze meneer het blijkbaar niet zo nauw neemt met de ongeschreven regel in Suriname om bezoek- en werkkleding te scheiden. Dus kwam hij, wellicht van een andere klus, bij mijn tante aan. Door zijn ongewone verschijning vertrouwde mijn tante de situatie voor geen meter. Uiteindelijk heeft zij mijn neef, die de goede man had voorgedragen, erbij gehaald om zijn identiteit te verifiëren, er zijn in totaal 3 kwitanties (1 namens de installateur en 2 namens mijn tante) ondertekend en de man heeft uiteraard zijn verwondering uitgesproken over deze overduidelijke wantrouw. Ik hoop van harte dat mijn neef de zaak heeft weten te sussen. Ook hoop ik dat Wahab zijn ongeduld niet op de installateur uitleeft, want vooralsnog treft deze meneer geen enkele blaam. Ik kan van hieruit nu alleen maar duimen. Blijkt de man ondanks al deze omstandigheden goed werk af te leveren, dan zal ik hem zeker bij anderen durven aanprijzen.

Aan de bouwdocumenten heb ik overigens de uiteindelijke bouwvergunning toegevoegd. Deze kan je hier terugvinden.

Missie volbracht

Ik ben weer terug in het koude kikkerland. Mijn eerste handelingen op internet hadden niets te maken met de bouw, maar met heimwee en melancholie; ik heb de mooie nieuwe site http://www.cityofparamaribo.nl/ bekeken, de columns van Anil Ramdas bijgelezen en weblogs van andere bezoekers van Suriname. Zucht! Wel heerlijk dat ik hier nu weer even de tijd voor heb, want het was wel veel “rennen” tijdens deze vakantie in Suriname.
Eergisteren, op de ochtend van mijn vertrek stond ik nog in een glashandel in de Jodenbreestraat om een stuk gekleurd glas uit te zoeken, in de middag had ik mijn laatste bezoek bij de bouw en op Zanderij heb ik de schilder nog gebeld om hem te laten weten dat ik met hem in zee ga voor het binnen- en buitenschilderwerk.
Bij de bouw had Wahab het pleisteren van de vloeren even onderbroken en was begonnen met het betegelen van een van de woonunits, speciaal zodat ik kon zien hoe het zou worden. Dat deed me goed, mijn hoofdmissie van deze vakantie “tegels uitzoeken” was volbracht en ik kon ze meteen ook gelegd zien. We hadden eerder afgesproken dat hij het diagonale patroon in de tegels zou laten doorlopen en ik kon nu ook meteen vaststellen dat hij deze afspraak is nagekomen. Later zal hij twee strippen van de tegels (met machinaal geslepen kanten) gebruiken voor de plinten. Hoewel de tegelklasse bij de firma Mahloe als “eerste keuze” werd aangeduid, betekent dat niet dat alle tegels gelijk zijn. Hier was ik gelukkig al op voorbereid, maar Wahab liet me dat nog even zien en voelen door twee tegels bovenop elkaar te plaatsen. Hiermee wilde hij ook aanduiden dat hij de tegels niet precies kon leggen. Maar zoals hij ze tot nu toe had gelegd, was zeker goed genoeg voor mij. Het was niet eenvoudig om afscheid te nemen van Wahab. Het was meer dan duidelijk dat hij goed overleg op prijs stelt. En nu zou al het overleg weer op afstand gaan.
Ik denk dat ik bij de bouw van dit huis vooral moeite heb met de algemene bouw- en inrichtingstijl in Suriname. Een speelse manier van bouwen en inrichten is (nog) helemaal niet van toepassing in Suriname. Klassiek en heel veel versieringen zijn toonaangevend. Dat was af en toe wel frustrerend. Zo liep ik de glaswinkel binnen en vroeg: welke kleuren gekleurd glas heeft u? Antwoord: zwart! Is dat alles? “Ja, mevrouw”. Ik wees op een stuk geel draadglas: “heeft u dit dan niet in voorraad?”. “Jawel, waar wilt u het voor gebruiken?”. Nou goed, de verdere discussie zal ik niet beschrijven, maar geel draadglas is het dus geworden. Ik ben bij een glas-in-lood bedrijf wezen kijken; alle patronen waren omrand met goud. Het lijkt erop dat als ik dit huis naar mijn smaak wil inrichten, ik veel uit Nederland moet importeren of heel veel discussies moet voeren. Men vindt het erg moeilijk om af te wijken van wat gangbaar is. Ik weet niet hoe het verder zal lopen met de inrichting, maar het lijkt erop dat ik flink wat water bij de wijn zal moeten doen.

Keuzes en nog eens keuzes

Gelukkig, het is een dag voor m’n vertrek en ik heb bijna alles gedaan wat ik me had voorgenomen. Morgen heb ik nog een paar uurtjes, dan kan ik nog wat doen. Vandaag ben ik met de waterinstallateur het huis rondgelopen, de offertes van twee schilders overwogen en een keuze gemaakt, Wahab laten zien hoe hoog de wandtegels moeten komen, en de variaties voor het dievenijzer en het hekwerk met de lasser doorbesproken. De vloertegels zijn al geleverd. Ze zijn nu druk bezig de vloer te pleisteren, zoals het hier heet, dan komt er nog een laag overheen en dan de tegels. Morgen ga ik nog even langs. Wahab wil alvast een stukje betegelen om mij te laten zien hoe het wordt. Regelmatig werd het me de afgelopen dagen even teveel. Vooral bij de details. Welke siersteen kiezen? Hoe groot moet de spleet tussen de tegels worden; een heel dunne spleet, een iets bredere, de standaardspleet of een brede spleet? Dergelijke details gaan bij het dievenijzer nog veel en veel verder. Nou goed, dat zal ik later allemaal beschrijven. Het meeste heb ik nu in ieder geval achter me. Tussen de bedrijven door heb ik zelfs nog kunnen genieten van een dagtrip naar de plantage op Powakka, een avondje Salsasuri contest en Rumors in Krasje, een verjaardagsfeestje, verjaardag van m’n moeder en een nachtje stappen in Zsa Zsa Zsu. Ik sluit voorlopig af met wat fotootjes.
De vloer pleisteren

Het draineerbed wordt geopend zodat ik het kan zien; deze filtert de afvoer van de septictank naar de trens.Zie ook het artikel in DWTonline van 2 en 9 oktober 2009 (met account): Richtlijnen voor het plaatsen van een septictank put Ø100.
Richtlijnen voor het plaatsen van een 3-kamer septic tank.

Welke siersteen nu weer kiezen? Eerst maar een blikje Parbo bier.

Dievenijzer enzo.

Ik denk dat ik vandaag 90% van alle in Paramaribo aanwezige dievenijzer motieven heb gezien. Tot vandaag ging mijn voorkeur uit naar een simpel honingraat model voor de ramen die shutters krijgen, maar gelukkig ben ik een mooie tegengekomen (foto 1), die het raam siert en bijna een toegevoegde waarde heeft i.p.v. het gevangenisgevoel uitdraagt. Hoe kan ik het huis met dievenijzer beveiligen zonder dat het op een gevangenis lijkt en in plaats daarvan zelfs het huis verrijkt? Al vanaf het eerste ontwerp van het huis loop ik al met deze vraag rond. Het liefst zou ik allerlei dieren- en plantenmotieven in het dievenijzer verwerken, maar ik ben bang dat de laskosten hiervoor erg hoog zullen uitvallen. In ieder geval heb ik een aardig alternatief gevonden voor de schuifdeuren (foto 3), mocht mijn bananenboom motief (foto/plaatje 2) te duur zijn.
Vandaag ben ik ook bij mensen thuis naar hun inbouwkeuken wezen kijken. Deze is duidelijk door een vakman gemaakt. Ik heb nu zijn naam en telefoonnummer. Wederom volg ik niet de Surinaamse standaard, dus geen inbouwkeuken voor mij, als het anders kan. Elk stuk aanbouw of meubilair waar ongedierte zich ongezien in kan ophouden probeer ik uit de weg te gaan. Verrijdbare kastjes onder een solide aanrechtblok spreken mij meer aan. Gezien het vakwerk van deze timmerman zou hij daar geen probleem mee moeten hebben.

In de vooravond (vandaar de schemerige plaatjes) zijn we nog even langs de Apollostraat geweest. De schroten van het dak hoeven alleen nog aan de achterkant geplaatst te worden. Het was trouwens erg druk daar. Familie en vrienden van de wachter waren op bezoek en heel wat buurkinderen liepen rond. De wachter dacht dat ik boos zou zijn, maar eigenlijk vond ik het best leuk om al zoveel leven in het huis te zien.

Als laatste nog even een uitstapje uit het bouwnieuws. Gisteren heb ik met een mede- Eurosurinamer op vakantie in de stad gewandeld. Hij wist me de laatste uitdrukkingen in Suriname te vertellen:
- Die DVD die je hebt gekocht, is dat een origineel of orichinees? En…
- Deze auto heeft geen AIRCO, maar ARKO. Alle Ramen Kunnen Open!
Oh, en vandaag heb ik voor het eerst een blik Parbo Bier gezien. Deze is ongeveer 3 weken al te koop. Natuurlijk heb ik ‘em geproefd. Heerlijk! Ik merkte geen verschil met de djogofles.

De zoektocht gaat voort

Gisteren had mijn tante Anita zich helemaal vrijgemaakt om ons naar allerlei bouw- en met name tegelwinkels te vervoeren. Om met goede energie te beginnen was het startpunt vanochtend Chris Rotishop in de Maystraat. Een betere energiebron dan een Roti van Chris kan ik me niet bedenken. Wat was het resultaat van de dag?
Het lijkt erop dat ik voor (wellicht 2e keus) dubbel gebakken 30x30 vloertegels van Malhoe (aan de Kwattaweg 380) ga. Deze zijn weliswaar duurder dan de tegels die ik bij Vifa Trading heb gevonden, maar hebben meer klasse, de prijs is 55 SRD per m2.

Tot nu toe mijn favoriete vloertegels met een optionele terrastegel ernaast, met optionele wandtegel, andere mooie tegels van Malhoe.
Ik heb overigens de 1e keuze winkels gevonden hoor. Heel indrukwekkend. De ene was Tropical home center aan de Prinsenstraat 91-95 met prachtige tegels uit Brazilië, dus ietsje anders dan wat ik in Nederland heb gezien. Hier ben ik ook eindelijk de mooie mozaïek tegels tegen gekomen, maar jammer genoeg kon men mij daar geen prijzen vertellen, dat moest eerst uitgezocht worden. De andere 1e keus tegelwinkel van vandaag was Harsons Trading aan de Gonggrijpstraat 129, de eerste winkel die ik in Suriname ben tegengekomen die tegels uit Nederland (Maastricht) levert. En ja hoor, hier hebben ze warempel ook die mooie afgeronde afwerkingtegels, evenals prachtige terracotta tegels waar ik voorlopig alleen nog maar van zal dromen. Je kunt er tegels bestellen voor 22,- € per m2. En ja, de chinees om de hoek heeft misschien iets wat er uit de verte op lijkt voor 22,- SRD per m2. Voor ieder wat wils!
Tijdens deze zoektocht raakte ik aan de praat met een medewerker die vanuit de zaak in veel bouwprojecten deelneemt. We hadden het over de vele bouwprojecten die in Suriname zo vreselijk uit de hand lopen. Mensen die in Nederland foto’s ontvangen over de voortgang van hun bouwproject, maar vreselijk blijken te worden opgelicht, de foto’s blijken van andere huizen te zijn en soms doet hun eigen familie mee aan deze frauduleuze zaken. Hij was van mening dat 9 van de 10 bouwprojecten vanuit Nederland uit de hand lopen, waarop ik hem dan vroeg: welke aannemers hebben dan wel een goeie naam? Wie is er dan wel betrouwbaar? Hij kon mij 3 namen leveren, een groot bedrijf en twee kleinere, nl. Bouwbedrijf Kiesel en de andere twee: Lincoln N.V. en RHC. Hij gaf mij ook meteen twee architecten met een goeie reputatie door: Tjin a Djie & Partners en Derrick Emanuels. Eergisteren ben ik zelf langs gegaan bij een duitse architecte die ik tijdens mijn lange vakantie had ontmoet. Zij woont nu in Suriname, is zelf aan het bouwen, maar is ook met tal van bouwprojecten bezig. Ik vroeg haar of ze nog iets had gedaan met het idee om een bouwadviesbureau te beginnen. Daar had ze nog niets mee gedaan, maar toen ik haar vertelde over mijn weblog, zei ze dat men haar wel mag mailen met vragen. Heel wat mensen, zei ze, menen dat bouwadvies meteen erg duur zou moeten zijn, maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Ik mocht haar e-mail adres hier vermelden: g.giessler@web.de. In Suriname is zij bereikbaar op 08-687811. N.a.v. haar advies heb ik voor gipsplaten aan het plafond gekozen. Ik was niet zeker of dit hitte zou vasthouden of niet, en volgens haar maakte het niet of nauwelijks uit in vergelijking met de gangbare triplex platen.
Ik was erg verrast om te zien dat er in Suriname nu een Bouw- en Woonkrant is. Hier zijn, puur voor een indruk, wat foto’s van de stukken die ik zelf interessant vond.


Natuurlijk kon een bezoek aan de Apollostraat op deze dag niet uitblijven. Blijkbaar is de bekisting voor de plastic schroten inmiddels gereed, want er was al een hoekje bekleed. Later op de dag kreeg ik een telefoontje van Wahab. Hij had een schilder op bezoek; ik heb nu voor vrijdag a.s. een afspraak om mijn schilderwensen duidelijk te maken. Ik moet o.a. doorgeven waar ik olieverf wil en waar niet i.v.m. de vochtigheid. Af en toe denk ik: waar ben ik toch aan begonnen? Zoveel beslissingen….! En die moet ik allemaal maken, en omdat ik heel veel toch iets anders wil dan wat gangbaar is, maak ik het mezelf wel moeilijk. Wahab krijgt bijvoorbeeld heel veel vragen over het grote raam aan de voorkant. Dat is erg ongewoon in Suriname. Dat klopt. Ik “geloof” niet in het nut van de woonkamer/voorzaal in Suriname. Met het grote raam wil ik buiten naar binnen halen, en we zullen aan het eind van de rit wel zien of het is gelukt.

Voor de liefhebber heb ik wat foto’s van de pagina’s met aannemers uit de Suriname Yellow Pages.Addendum september 2009:
de Yellow Pages Suriname volledig gedigitaliseerd

Ik ben overigens niet alleen maar aan het werken hoor.

Groetjes uit Paramaribo !!!

Buitenplafond en tegelzoektocht

Vertekende panoramafoto van de voorgevel, gisteren 8 foto's geschoten en aan elkaar geplakt.

Gisteren en vandaag is aan de bekisting voor de kunststof schroten voor terras en dakoverkapping gewerkt. De schroten zijn al gekocht. Ik ben net terug van de Apollostraat en Wahab vertelde me dat er net iemand langskwam om hem te vragen of hij de losgeraakte schroten aan zijn huis kan komen repareren. Gelukkig slaat Wahab de meeste opdrachten af, zelfs mijn tante moest maanden wachten voordat hij haar loszittend dakpaneel kwam repareren. Wahab maakte van de gelegenheid gebruik om me uit te leggen waarom bij veel mensen de schroten losraken. Vaak worden er niet genoeg latten voor de bekisting gebruikt en dan worden de schroten ook nog vastgeniet. Na enige tijd laten de nieten los, want dat pakt niet zo goed in kunststof. Hij liet me zien wat voor “spijkers” hij gebruikt. De naam ben ik alweer vergeten. Ook kunststof schroten kan je in allerlei diktes aanschaffen en uiteraard hebben we weer voor kwaliteit gekozen. De schroten zijn bij Ronan aan de Tourtonnelaan gekocht. Gisteren, voorbereiding voor het plaatsen van de kunststof schroten aan het plafond.

Ronan heeft overigens ook veel keuze in kwaliteitstegels. Zoals je olijfolie in eerste en tweede persing kan kopen, kan je in Suriname tegels van 2e en 3e keuze kopen. Eerste keuze tegels kan je hier niet makkelijk vinden. Eens vroeg ik Wahab of hij voor het betegelen wel tegelkruisjes gebruikt. Hij legde me uit dat dat in Suriname geen zin heeft; de tegels zijn zo ongelijk dat je bedrogen uitkomt als je daarmee werkt. Ik heb afgelopen woensdag al een voorlopige keuze voor tegels gemaakt. Omdat mijn voorkeur uitgaat naar 33x33cm formaat moest ik even zoeken. Blijkbaar is er meer vraag naar veel grotere tegels, want die kan je volop vinden. Ik heb volledig gebakken tegels gevonden voor 42,50 SRD per m2(ietsje meer dan 10,- euro op het moment). Helaas worden bij deze tegels geen schuinafgewerkte plinttegels geleverd. Wahab stelde voor de tegels te snijden en dan de machinale zijkanten te gebruiken. Als ik de tegels ook nog in een kleiner formaat kan bestellen, dan kan ik ook nog kosten uitsparen. Dit moet ik nog allemaal uitzoeken. De bedoeling is dat het hele huis, met uitzondering van het terras en de douche-toiletruimtes dezelfde vloertegels krijgen. Het terras en de douche-toiletruimtes krijgen bij voorkeur dezelfde anti-slip tegels, en de badkamer van het hoofdgebouw krijgt helemaal iets aparts wat ik hier nog niet ben tegengekomen. De bedoeling is speels mozaïek, maar ik ben alleen nog maar saai mozaïek tegen gekomen. Uiteraard heb ik overwogen om de tegels in Nederland te kopen en naar Suriname te posten (overzee). Heel veel mensen doen dat. Ik heb het niet gedurfd. De lange weg en daardoor de verhoogde kans dat de tegels stukgaan zit me niet lekker. Sowieso, is mij verteld, moet je al 5-7% extra tegels bestellen in geval er wat stukgaat. Nou ja, het is een gevoelsmatige beslissing, een kostenvergelijking heb ik niet gemaakt. De een zegt “kwaliteitstegels zijn zo goedkoop in Nederland, natuurlijk moet je ze importeren”, een ander zegt “nou, zoveel moeite als je moet doen, je moet ze via Rotterdam naar Suriname versturen, invoerrechten betalen, transport regelen en dan kunnen ze ook nog stuk gaan, niet doen hoor!”. Misschien doe ik het wel voor de grote badkamer, als ik hier echt niets kan vinden. Overigens, van een andere Eurosurinamer die heeft gebouwd in Suriname heb ik de tip gekregen om bij Vifa Trading aan de Concordialaan nr. 27 te kijken. En daar heb ik inderdaad heel veel moois gezien en mijn voorlopige keuze gemaakt. Ze verhuizen binnenkort naar een enorm groot nieuw gebouw, dus zullen de zaken wel goed gaan. Bijpassende wandtegels heb ik ook bij Vifa Trading gevonden in de maat 20x25 cm voor 30 SRD per meter. En als ik me goed herinner zijn deze (glans)tegels ook helemaal doorbakken.
Vandaag, nog steeds het voorbereidend werk voor het plaatsen van de kunststof schroten, hier is de bekisting al te zien.

Nog even ter informatie, als aanvulling op mijn vorig hoofdstuk. Ik heb begrepen dat de gemiddelde bouwvakker, dus geen specialist, hier 50-60 SRD voor een 8-urige werkdag verdient. Vijf jaar geleden was dat ook al zo, dus voor de bouwvakker is er niet veel veranderd in deze periode.
Nogmaals, als een van de lezers andere ervaringen heeft of over aanvullende kennis beschikt, dan hoor ik het graag. Dit zal nooit een compleet bouw-weblog voor Suriname worden, maar het doel is steeds, dat wat er staat ook klopt.

Het eerste bouwbezoek

Gisteren, een halve dag na aankomst in Suriname, heb ik het huis in aanbouw voor het eerst met eigen ogen gezien. Samen met mijn moeder zijn we vanaf het hotel naar het perceel gelopen en zagen voor het eerst het huis vanaf de achterkant.
We waren diep onder de indruk en er ging veel door ons heen. Mijn moeder is de oorspronkelijke eigenaar van het perceel en wat er nu gebouwd wordt is ook gebaseerd op een idee waar zij al heel lang mee rondliep; een huis met twee appartementjes voor verhuur. We liepen een stukje door en zagen toen het perceel van opzij.
En niet veel later stonden we pal voor het enorme huis.
Toen begreep ik waarom ik steeds hoorde: “het huis is grooooot!”. Ik denk dat het huis op zich niet groot is volgens Europese standaarden, maar wel volgens Surinaamse standaarden. De gemiddelde Surinamer is niet lang of groot en ik denk dat de huizen uit oude tijden ook daarop gebaseerd zijn. Toen ik naar het huis van de buren keek ten opzichte van de mijne, voelde ik me eigenlijk een beetje schuldig, omdat dit “grote” huis in aanbouw eigenlijk het huis van de buren opslokte. En daar zag ik ook dat ik een beetje heb gefaald waar het de algemene straatarchitectuur aangaat, als er zo’n term überhaupt bestaat. Daar is nu natuurlijk niets meer aan te doen, maar het deed me wel goed later te horen dat de buren een stukje de hoogte in zouden bouwen.
Ik had Wahab al tijdens onze wandeling gebeld en verteld dat we eraan kwamen. Hij had deze dag vrij gehouden om mij de complete rondleiding en uitleg te geven en zei dat hij er ook meteen aankwam. We waren al voor hem gearriveerd en de wachter en zijn maatje hebben ons ontvangen. Ik ben uiteraard meteen gaan rondlopen. Ik zag dat inmiddels alle (groene vochtwerende) gipsplaten er al in zaten en mijn algemene indruk was buitengewoon positief; het huis was precies zoals ik het in mijn hoofd had en zoals het virtuele huis dat ik met Google Sketchup heb opgebouwd. Nu een dag later, nadat ik de eerste indrukken heb kunnen verwerken, moet ik ook zeggen dat ik zeer onder de indruk ben van het werk van Wahab, in zijn persoon als aannemer, projectleider, adviseur, uitvoerder, arbeider en ga zo maar door. Want na alle verhalen die je hoort bij bouwprojecten, nl. dat er zoveel anders uitpakt dan je afgesproken had, moet ik zeggen dat ik niets op of aan te merken had. De meeste zaken die een beetje afwijken van het oorspronkelijke plan heeft hij telefonisch met mij besproken en ook mijn goedkeuring voor gevraagd. Voor de andere zaken die afwijken en waar ik nog niet over had nagedacht of die bouwtechnisch niet logisch waren (plaats van het mangat naar de vliering, plaatsing van het draineerbed, plaatsing van een aantal afvoerpijpen) heeft hij naar mijn mening ook de juiste keuzes gemaakt.
Ik liep dus al dik tevreden rond toen Wahab op zijn brommer arriveerde. Hij heeft me een complete rondleiding gegeven en veel over de uitvoering uitgelegd. Toen ik ernaar vroeg vertelde hij mij ook dat hij tegen veel problemen aanloopt met de arbeiders. Ze vragen veel en hij moet met regelmaat hun werk nalopen en herstellen. Goeie arbeiders zijn moeilijk te krijgen. En dat verbaast me voor geen meter gezien de vele bouwprojecten die in en om Paramaribo lopen, en zeker niet na wat mijn tante later die avond vertelde. Het nieuwe gebouw van hotel Torarica moet in december af zijn, 23 december moet er een groot feest daar gehouden worden, dus ze hebben een strakke deadline. In heel Paramaribo is Torarica daarom bouwvakkers aan het ronselen en ze betalen de arbeiders hiervoor bijna het dubbele van de normale dagprijs. Nou, daar kan ik niet tegenop hoor. Maar goed, misschien gaat het na 23 december weer wat beter.
Ik was zo stoutmoedig om een van de buren te vragen of ik vanaf zijn balkon een foto mocht maken. Gelukkig mocht dat, en dat leverde weer een mooi plaatje op.