dinsdag 22 mei 2007

Alla sani e go boeng

Vandaag heb ik Wahab gebeld. Hij had me even nodig om te rectificeren hoeveel schotelplaten er bij de voorgevel komen. Natuurlijk hebben we even gebabbeld. Hij was aangenaam verrast dat ik wist dat ondanks de grote regenbuien het er netjes aan toe ging bij de bouw, gezien de loopplanken die overal geplaatst zijn zodat de arbeiders niet in de modder hoeven te werken. Dit had ik namelijk al doorgekregen van tante Anita die afgelopen zondag een kijkje heeft genomen in de Apollostraat. Ze was zeer positief over de manier waarop er gewerkt wordt; het tafereel zag er georganiseerd en gestructureerd uit. De blauwdruk zoals ze op mijn bouwtekening heeft gezien was toen al duidelijk zichtbaar en de stenen waren inmiddels van het trottoir verhuisd naar de plekken waar ze gemetseld moesten worden. Wahab wist me te vertellen dat de fundering aan de achterzijde morgen wordt afgerond. “Alla sani e go boeng” (alles gaat goed) zei hij en tante Helen beaamde dat; er wordt erg hard gewerkt en als het zaterdag heeft geregend, dan trommelt Wahab de mannen op om zondag te komen werken. De sfeer zit er ook goed in bij de arbeiders en ik heb zelfs nog even met de wachter gesproken. Ook het wacht houden gaat tot nu toe goed en veilig.

donderdag 17 mei 2007

Zegen van boven

Niet gisteren maar vandaag rond 11:00 uur Surinaamse tijd is door tante Helen de eerste steen gelegd. Zij heeft een kort gebed erbij uitgesproken en toen ze even aarzelde werd het gebed door Wahab luid besloten met “Amen”. Oma kon dit helemaal in de auto die op het trottoir geparkeerd was horen. Tante Helen heeft mijn voornaam met krijt op de steen geschreven, maar dat was niet genoeg voor Wahab. Hij schreef nog even mijn achternaam en de datum op de achterkant. Het metselen heeft tante Helen aan een van de arbeiders overgelaten, want het was een drassige toestand op het perceel. De steenlegging is gisteren niet doorgegaan omdat het heel hard had geregend, de arbeiders waren door en door nat, en dus heeft Wahab ze maar naar huis gestuurd. Vandaag toen tante Helen om zegen voor het huis vroeg, begon het ook een beetje te motregenen, maar verder is het redelijk droog gebleven. Inmiddels staat het trottoir vol met stenen voor de fundering. De wachter waakt ’s avonds hierover vanuit de bouwkeet. Een belangrijke mijlpaal is bereikt. Ik ben ontzettend tevreden en reuzenblij dat ik heb doorgezet met het voorwerk dat in Suriname vaak zo uitzichtloos leek.

woensdag 16 mei 2007

De eerste steen

Ik moest vanochtend een traantje wegpinken. Tussen 10:00 uur en 12:00 uur Surinaamse tijd zou vandaag de eerste steen legging plaats vinden en ik zou er niet bij zijn. Een grote troost is dat tante Helen die de zaken voor me waarneemt erg enthousiast is. Een ook Wahab pakt de zaken serieus en enthousiast aan; tevens maakt hij optimaal gebruik van de mooie dagen. Gisteren heeft hij weer tot acht uur ’s avonds doorgewerkt. Inmiddels is afgelopen maandag het beton voor de fundering gestort. Toen de kolossale betonmixer bij het perceel arriveerde was het een schouwspel voor de buren. De overbuurman bood mijn tante een stoel aan op zijn trottoir, maar daar moest Wahab niets van weten; dat was veel te ver. Dus werd tante Helen dichterbij gehaald om te zien hoe de betonslurf de geulen afging en de arbeiders met harken en trekkers alles op z’n plaats kregen. Ter plekke is door meneer X van Openbare Werken de fundering en de oppervlakte van het huis goedgekeurd met een stempel! Pats-Boem! Wat zijn we allemaal blij dat dat achter de rug is. Volgens traditie heeft de opdrachtgever, ik dus, getrakteerd, en wel op porties nasi en bami, wel halal in dit geval! Hoogst waarschijnlijk heeft tante Helen in bijzijn van mijn 88-jarige oma vandaag de eerste steen gelegd.

maandag 14 mei 2007

Een speedboot, mijn broek en klei

Nieuws van zondag 13 mei, 18.00 uur Surinaamse tijd
Wahab belt zaterdagmorgen naar tante Helen: “Helen, kom snel met een speedboot en een camera hiernaartoe, dan kan je een foto voor Monique maken”. Afgelopen vrijdag had het weer vreselijk geregend in Paramaribo en de Apollostraat was helemaal onder gelopen. Het water en de trens achter het perceel waren bijna net zo hoog als het perceel zelf. De geulen voor de fundering zaten vol met water. Maar blijkbaar zit de stemming bij de bouw er goed in, want Wahab is nog in staat grappen over de wateroverlast te maken. Gisteren heeft hij met zijn manschappen tot 22.00 uur ’s avonds gewerkt. Nu is hij druk doende, want dinsdag a.s. is er om 10.00 uur een afspraak gemaakt met mijn contactpersoon van Openbare Werken. Als hij de fundering heeft goedgekeurd, kan Wahab beginnen met storten. M’n broek zakte wel weer bijna af toen tante Helen me dit liet weten: “Meneer X van Openbare Werken vroeg of ik hem dinsdag kon ophalen want hij weet niet waar de Apollostraat is”. Gelukkig is tante Anita bereid om bij te springen om deze wens in vervulling te laten gaan. Over de vraag an sich laat ik me maar helemaal niet uit, de toetsen op mijn toetsenbord zijn niet toereikend om mijn verbazing te uiten.
Helaas blijkt het perceel voornamelijk uit klei te bestaan. Dat betekent dat het uitgegraven deel later niet gebruikt kan worden voor andere doeleinden. Er moet meer zand bijgekocht worden. Wahab heeft mijn neef Danny de grote hoop klei aangewezen, om het op de foto te zetten. Dat was vandaag. Ik hoop dat de foto’s gauw komen.
Met al dat regenwater ben ik blij dat we de beslissing hebben genomen de vloer flink hoog te maken, nl. ongeveer zo hoog als Wahab z’n knie.

donderdag 10 mei 2007

Perikelen rond de fundering: de wachter, een lekke ton en een pompoen

10 mei, 13:00 uur Surinaamse tijd.
Tante Helen is langs geweest in de Apollostraat: het is een mooie zonnige dag, de arbeiders werken allemaal met een pet op. Er is al flink gegraven voor de fundering en de indeling van de kamers is al zichtbaar op de grond. Wahab heeft al zand en cement laten leveren. Het cement is opgeslagen in de bouwkeet, dus de wachter voor de avond en nacht is ook al ingeschakeld. Grind was niet eenvoudig te krijgen in de buurt, dus daar is Wahab nog naar op zoek. Eigenlijk wilde hij morgen (vrijdag) al beginnen met voorbereidingen voor het storten en zaterdag werkelijk beginnen, maar Openbare Werken, die hierbij aanwezig moet zijn, werkt niet op zaterdag en dus wordt dit over het weekend getild. Het storten zal dan op z’n vroegst maandag a.s. kunnen, maar het is weersafhankelijk. Wahab maakt zich zorgen dat bij het storten de aanvoer van het water niet voldoende zal zijn met de bouwkraan alleen en is op zoek naar een grote ton voor watervoorraad. Een aardige buurman had een ton toegezegd, maar deze bleek lek te zijn. Tante Helen heeft Tesie ingeschakeld om op zoek te gaan naar een ton bij de combémarkt, maar daar hebben ze alleen maar tonnen waar olie in zat, dus met olieresten (prijs: 45 SRD). Tesie is weer naar de Apollostraat gegaan om dit met Wahab te bespreken. Tesie komt tijdens mijn telefoongesprek met tante Helen net binnen met informatie over het dilemma rond de ton, maar dit zal ik een volgende keer horen. Vervoer van de ton naar het perceel is overigens ook een probleem. De ton past niet in tante Helen haar auto.
Achter op het perceel waar een pampoen(pompoen) struik groeit, heeft Wahab vandaag een grote pampoen geoogst.