De eerste steen

Ik moest vanochtend een traantje wegpinken. Tussen 10:00 uur en 12:00 uur Surinaamse tijd zou vandaag de eerste steen legging plaats vinden en ik zou er niet bij zijn. Een grote troost is dat tante Helen die de zaken voor me waarneemt erg enthousiast is. Een ook Wahab pakt de zaken serieus en enthousiast aan; tevens maakt hij optimaal gebruik van de mooie dagen. Gisteren heeft hij weer tot acht uur ’s avonds doorgewerkt. Inmiddels is afgelopen maandag het beton voor de fundering gestort. Toen de kolossale betonmixer bij het perceel arriveerde was het een schouwspel voor de buren. De overbuurman bood mijn tante een stoel aan op zijn trottoir, maar daar moest Wahab niets van weten; dat was veel te ver. Dus werd tante Helen dichterbij gehaald om te zien hoe de betonslurf de geulen afging en de arbeiders met harken en trekkers alles op z’n plaats kregen. Ter plekke is door meneer X van Openbare Werken de fundering en de oppervlakte van het huis goedgekeurd met een stempel! Pats-Boem! Wat zijn we allemaal blij dat dat achter de rug is. Volgens traditie heeft de opdrachtgever, ik dus, getrakteerd, en wel op porties nasi en bami, wel halal in dit geval! Hoogst waarschijnlijk heeft tante Helen in bijzijn van mijn 88-jarige oma vandaag de eerste steen gelegd.