Waarom doe ik dit ook alweer?

Een warme middagzon en een zachte bries. Plop! Een manja valt uit de boom. Grietjebies dalen neer op de dakgoot en proberen elkaar te overstemmen. Een buurtzwerver roept: “Chinese buurvrouw! Heeft u een werk? Hindoestaanse buurvrouw...". De lucht pal boven me is helderblauw maar verderop is het donkergrijs en even later hoor ik zware klettergeluiden die steeds helderder en luider worden. Snel, sluit de shutters! Wang siebie boesie e kon'!

Ik ben weer in Suriname en het is hier weer heerlijk! Gelukkig ben ik de voorbereidingsstress van deze (werk)vakantie al gauw na aankomst kwijt geraakt. Het verschil tussen het koude jachtige leven in Nederland en het warme natuurrijke swietie Sranang is deze keer overweldigend. Ik kan er gewoon niet bij waarom ik nog niet hier woon. Ach, later in de vakantie zal het me wel weer dagen, maar nu schuif ik het nog even opzij en geniet ik van m'n eerste weekje vrij.

Ik zit nu in de afrondingsfase van het huis, maar dat wil niet zeggen dat ik deze vakantie alle wensen zal kunnen vervullen. De schuttingen aan weerszijden van het huis, airco's, en warm-water boiler zullen nog even op zich laten wachten. Beveiliging en basisinrichting hebben deze vakantie de hoogste prioriteit.
Al begin deze maand is de hydrofoor geplaatst met de materialen volgens eerder genoemde boodschappenlijst. Totale kosten aan materiaal: SRD 1.840,-. Een grotere durotank paste helaas niet binnen het traliewerk.
Op dit moment worden de poorten en het hekwerk aan de voorzijde geschilderd.

Voor de liefhebber een advertentie uit de krant voor poorten van NV Graniet.

En voor de liefhebber van architectuur in Suriname een artikel over het boek Architectuur en bouwcultuur in Suriname van Klooster en Bakker. In een interview op TV vertelden de auteurs dat twee hoofdstukken in het boek gewijd zijn aan de hedendaagse bouwmethoden. Gisteren was ik bij boekhandel Vaco in de stad, maar het boek ligt nog niet in de schappen. Eind deze maand wordt het verwacht.
Enkele dagen terug sprak ik een bloglezer met veel bouwtechnische ervaring. Hij is nu ook bezig hier een huis te bouwen. Natuurlijk loopt hij tegen dezelfde dingen aan zoals ik die ook heb ervaren. Vooral het vasthouden aan de traditionele werkwijzen terwijl toch duidelijk iets anders is afgesproken is zijn grootste struikelblok. Daardoor wordt je genoodzaakt concessies te doen waar je eigenlijk geen trek in hebt. Dat lijkt toch iets typisch Surinaams te zijn, want hij heeft ook ervaring met bouwprojecten in andere landen, en daar werd alles wel volgens afspraak gebouwd, hoe ongewoon het ook mocht zijn. Ook zijn conclusie is: om precies te krijgen wat je wilt, zal je toch aldoor met je neus erbovenop moeten zitten.

Off-topic.
Elke vakantie breng ik een bezoek aan mijn favoriete markt, de Kwattamarkt, waar mijn zintuigen en de lekkere trek (in de kantine) meteen ontwaken. Ook deze keer ging ik met veel meer boodschappen huiswaarts dan gepland.

Een van mijn twee culinaire doelen voor deze vakantie heb ik reeds vervuld: uitzoeken welke Surinaamse vis het dichtst in de buurt komt van zalm en deze bereiden in teriyaki saus.


Bangbang met honing en teriyaki saus, heerlijk!

Ook iedere vakantie weer breng ik een bezoek aan de Paramaribo Zoo. De agressieve Blasman is nog steeds actief. Hij heeft een nieuw waarschuwingsbord gekregen.
De struisvogels hebben het blijkbaar naar hun zin in Suriname want ze hebben onlangs kindjes gekregen. Mijn tante zou graag een struisvogel bij haar in de savannah hebben. Ze vroeg of de kleintjes te koop zijn. Ja hoor, 300,- SRD per stuk.
Net toen ze zich afvroeg wat struisvogels eten, was het voedertijd voor papa en mama struisvogel.
Jummie, kouseband!