Langzaam maar zeker

Gisteren heb ik nieuws ontvangen dat afgelopen weekend de eerste stukken dievenijzer zijn geplaatst. Dat was een opluchting. Hopelijk komt er nu wat vaart in. Ik heb begrepen dat de lasser er flink wat werk aan heeft, maar dat het resultaat er ook wel mag zijn. Hij heeft nog een heel eind te gaan. Dat betekent dat ik ook nog genoeg tijd heb voor mijn inrichtingsplannen, want het inrichten begint pas wanneer het huis goed beveiligd is. De schilder is al bijna klaar, hetgeen betekent dat de wachter nu wel heel voorzichtig mag worden met het verslepen van alle huisraad en tweewielers die hij inmiddels in en rondom het huis verzameld heeft. Dat is tot nu toe niet zo fantastisch gegaan, dus het valt nog te bezien of dat nu goed gaat. Zoals ik al eerder zei, er zijn voor- en nadelen aan een constante wachter, maar tot nu toe hebben de voordelen absoluut de overhand.
Ik heb nog flink heen en weer gebeld naar Suriname in verband met het granito aanrecht. Ik schrok me wezenloos toen ik ineens hoorde dat er tegels in de keuken verwijderd moesten worden om het aanrecht waterdicht tegen de kant te krijgen, want de voegkit zou niet pakken op de gladde tegels. Ik heb mijn contactpersoon bij BEM kunnen overtuigen dat ik het desnoods zelf kit wanneer ik weer in Suriname ben, maar dat er echt geen tegels verwijderd mogen worden. Overigens, even ter informatie, ik geloof dat ik het nog nergens heb vermeld; bij het betegelen heeft Wahab nergens tegellijm gebruikt. In Suriname betegelt men gewoonlijk met cement.
Onderstaande foto heb ik van een weblog lezer ontvangen (met dank!) die onlangs in Suriname was en m’n woning heeft opgezocht. De zichtbare vorderingen zijn de geschilderde roodbruine stoot/spatrand en de geschilderde regenpijpen. De wachter zit er erg relaxed bij in het grote raam. Ik weet dat ie daar een heerlijke wind opvangt.