Woninginrichting

Een van de punten waar ik me het meest op verkeken heb bij een eigen woning in Suriname is de inrichting.
Bij aanvang was ik ervan overtuigd dat ik al m'n meubels ter plekke kon laten maken, want ja, ik kon me nog herinneren dat vooral onder de Javaanse bevolkingsgroep er zeer vakkundige timmermannen waren. Maar helaas, misschien zijn ze nog wel ergens verstopt, maar ik heb ze niet kunnen vinden. Er zijn genoeg mensen hoor, die zeggen dat ze van alles kunnen, maar als ik zie hoe vaak ik bij “vaklieden” moet komen aanlopen met mijn eigen waterpas, dan denk ik tjongetjonge, dat is toch een van de meest essentiële dingen om in je gereedschapskist te hebben?! M.a.w. de standaard voor perfectie en precisie ligt een stuk lager bij de gemiddelde inwoner van Suriname, en ja, een krom bed of een kromme bank, daar zit ik echt niet op te wachten.
Dus wat doe je dan? Je laat je spullen zoveel mogelijk uit Nederland halen. Jammer, jammer! Want ik ben een voorstander van Surinaamse producten en zou mijn geld veel liever aan een Surinaamse vakman besteden. Inmiddels probeer ik een middenweg te vinden, bijvoorbeeld voor m'n eettafel. Ik weet dat Surinaams hout inmiddels best duur is, en bovendien is er in Suriname geen grote houtdrogerij. Dus, als ik meubels van hout laat maken, dan bestaat er een goeie kans dat ze zullen krom trekken. Men werkt inmiddels wel veel met MDF. Dus heb ik ervoor gekozen m'n tafelbladen in MDF te laten maken, ze zijn bespoten met autoverf, en die tafelpoten, die zijn van Ikea. Ik ben dol op flexibele systemen, daarom staat de tafel op poten met wieltjes en bestaat het uit twee delen. Zo kunnen de tafels in de toekomst ook als lestafels dienen, bijvoorbeeld voor computerlessen.
Wat betreft de woninginrichting moet ik toch ook nog wat kwijt. Tijdens mijn laatste vakantie in Suriname (april/mei) zag ik deze muurschildering op een school vlak bij Colakreek.
Tekna boekoe no wakti, tekna leri dati na joe makti. Ik was erg onder de indruk; ik wist niet dat er zo’n mooi gezegde in het Surinaams was voor Kennis is Macht.Ik herinner me nog heel helder een discussie met iemand in Suriname, die zei: Suriname heeft geen kenniscultuur. Mensen, ik weet niet hoe, maar ik zou zo graag zien dat dit een beetje ging veranderen. Want met lede ogen zie ik het elke vakantie weer aan. Er worden echt hoge bedragen gevraagd voor jaren oude meubels die worden geadverteerd als “de nieuwste trend uit Italië” of “zojuist uitgepakt!” Ik begrijp heel goed hoor, dat men in Suriname niet de duurste producten importeert, maar dat ouderwetse meubels even duur of soms zelfs duurder worden verkocht dan gelijkwaardige moderne meubels in Europa, dat vind ik pure afzetterij. Eigenlijk maakt het me best misselijk, omdat de eigenaren heel goed weten waar ze mee bezig zijn; immers zij hebben de kennis over de inkoopprijs, hun winstmarge, en dat de meeste kopers niet de moeite hebben genomen of zelfs niet de middelen hebben om een goeie prijsvergelijking te doen.
Dus wat doe je dan, wat kan je doen? Ha!! Steeds meer mensen, familie, kennissen en timmerlui, vragen mij tijdens mijn vakantie om een Ikea gids. En aangezien er helaas nog steeds geen Ikea in Suriname is, doen de gidsen heel goed dienst als inspiratiebron!
Wie weet, misschien kan ik in de toekomst nog een modern houten Made-in-Suriname bed kopen, in plaats van dat ene model dat je in alle winkels ziet. Het is een mooi model hoor, maar een beetje variatie mag wat mij betreft wel.

Mijn dubbele Ikea wastafel is inmiddels ook geïnstalleerd.

Helaas heb ik geen enkele timmerman in Suriname kunnen vinden die ik vertrouwde om mijn kruidenkast in Nederland na te maken. Dus, is het in Nederland nagemaakt door een top timmerman en met de zeepost verstuurd (nogmaals dank Peter, ik ben er erg blij mee!).
Links m’n kruidenkast in Nederland (eigen ontwerp), rechts wordt de kopie opgehangen.
Gelukkig kon ik in de stad bij CHM nog een aardige (uitklapbare) sofa vinden voor een redelijke prijs. En dankzij de alerte taxichauffeur die me daarnaartoe bracht kon ik de verkoper attenderen op de Moederdag korting!

Tijd is geen geld

Heel anders dan in Nederland drukken in Suriname tijd- en reiskosten nauwelijks op de kosten bij een klus.
Dit lijkt op zich heel prettig, want dat scheelt weer in de portemonnee van de opdrachtgever, maar er zit ook een andere kant aan. Ik zal deze andere kant duidelijk maken aan de hand van diverse klussen tijdens mijn afgelopen vakantie, nl.:
- Stenen schutting aan weerszijden van het huis
- Installatie van airco’s
- Aankoop van wasmachine
- Op maat maken en installeren van groot aanrecht.
Eerst wil ik voorop stellen dat ik over het algemeen en bij sommige klussen zeer tevreden ben over het resultaat. Dus dat is OK. Maar hoeveel afspraken en tijd heeft dit van de mensen en mijzelf in beslag genomen?

De schutting
De schutting was een typische “djab”, de opdracht en prijs zijn vantevoren afgesproken. Het tegenovergestelde van een djab is als je de werklui per uur betaalt voor een bepaalde klus. Dit doet men meestal niet omdat de kans groot is dat de werklui gaan tijdrekken.
Dus met een djab hoop je of ga je ervan uit dat de klus relatief snel geklaard is. Fout gedacht!
Ik ben zeer tevreden over mijn schutting. Het is rotsvast en kaarsrecht, het is precies geworden zoals ik had gewild.Maar de aannemer heeft met handlangers i.p.v. volwas arbeiders gewerkt. Dit kan twee redenen hebben: hij kon geen (geschikte) volwas arbeiders vinden of hij heeft het werk verdeeld over goedkope handlangers (20-30 SRD per dag) zodat hij zelf meer overhoudt. In ieder geval heeft de djab veel langer geduurd, want de jongens zijn dan in de leer en maken fouten die ook weer hersteld moeten worden. Resultaat voor mij: ik was langer aan het huis gekluisterd om de arbeiders elke dag toegang te verlenen en met werklui rondom m’n huis had ik wekenlang weinig privacy.

De airco’s
Ook hier ben ik dik tevreden over, ik was zelfs verbaasd dat er een paar dagen na de installatie nog een kwaliteitscontrole kwam. Zo verbaasd, dat ik het bedrijf heb gebeld om te vragen of de heer van de kwaliteitscontrole wel bij hun bekend was. Hoe dan ook had ik niet verwacht dat er zoveel afspraken gepaard zouden gaan met de installatie van de airco’s:
- bezoek aan bedrijf voor inventarisatie en prijsafspraak
- opnamemonteur aan huis
- betaling bij bedrijf
- monteur aan huis voor montage
- kwaliteitscontrole aan huis
- verfijning montage aan huis n.a.v. kwaliteitscontrole.

De wasmachine
Ook over de wasmachine ben ik inmiddels tevreden, maar sneller dan gewoonlijk (na 6 maanden),wist de monteur te vertellen, was een capacitor (condensator) doorgebrand. Dit was een zwak onderdeel van de wasmachine, maar door het te vervangen door een LG exemplaar zou ik er geen last meer van hebben. De afspraken:
- bezoek en betaling in de winkel.
- afleveren van de wasmachine door het bedrijf aan huis
- de dag erna installatie door een erkende monteur (anders geen garantie!).
- vaststellen doorgebrand onderdeel door monteur aan huis.
- verloren middag thuis wachten op installateur voor vervangen van onderdeel. Monteur is niet verschenen.
- Installatie nieuw onderdeel door monteur.
Kosten van het onderdeel waren 15 SRD en voor mijn rekening, want dit probleem viel niet onder de garantie. Andere kosten (tijd en reis) voor rekening van het bedrijf.

Het grote aanrecht
Omdat ik voor de grote keuken geen standaard aanrecht wilde, heb ik hier in het verleden al de nodige tijd en energie aan verspild (zie een eerder verslag). Uiteindelijk moest het aanrecht weer verwijderd worden.
Deze vakantie heb ik weer een poging gewaagd. En ja, mijn wensen zijn niet standaard, dus ik moest het weer ontgelden; het aantal afspraken en bezoekjes bij deze klus was echt teveel. Door verkeerd meten en miscommunicatie tussen onderlinge partijen moest er aardig wat hersteld worden.
Het laten plaatsen van een waterkering heb ik (voor nu) opgegeven (teveel broko-ede). In plaats daarvan heb ik nu een recht afgewerkt kunststof aanrechtblad gekozen. Prijzen SSV Keukenplaat bij Huang an Trading, Jozef Israelstraat 39 (oktober 2010):
Standaard kwaliteit (2,44x76cmx12mm), inclusief lijm: SRD 475
Onderste 8 types:
Betere? kwaliteit (2,44x76cmx12mm), inclusief lijm: SRD 675Verschillende keren moest er gemeten worden aan huis en zodoende duurde en duurde het maar en hoe langer het duurde hoe meer voorschotten er werden gevraagd. Dat laatste, daar heb ik inmiddels m’n buik vol van. Ik heb me voorgenomen om niet meer in zee te gaan met mensen die aldoor maar voorschotten vragen, dat is me echt veel te vermoeiend. Maar ik moet zeggen, ook hier ben ik redelijk tevreden met het resultaat. Ik maak me alleen nog een beetje zorgen over de constructie; of die wel stevig genoeg is.
Moderne woning in Suriname
Hoewel ik na de afgelopen vakantie doodvermoeid en gefrustreerd weer terug ging naar Nederland, moet ik ook zeggen dat de negatieve flow gauw weer voorbij was. Want na precies twee weken had ik weer erg veel zin om terug te gaan; de aantrekkingskracht van een eigen woning in Suriname is ongelofelijk sterk.
En als ik weer eens overweeg hoe zwaar ik het heb gehad met het bouwen van mijn huis, dan moet ik zeggen dat het toch wel meevalt. Alles is relatief natuurlijk; in tegenstelling tot een heleboel andere “bouwers” heb ik het getroffen met mijn aannemer, hij is betrouwbaar en levert kwaliteit. En daarnaast heb ik een redelijk eenvoudige woning gebouwd. Hier en daar waren mijn keuzes niet standaard, en dan moest ik echt vechten om mijn wens en wil door te drukken, maar ik zou er niet aan moeten denken als mijn woning volkomen niet-standaard voor Surinaamse begrippen zou zijn. Maar deze huizen worden wel gebouwd hoor.
Afgelopen vakantie heb ik zo’n woning bezocht. En werkelijk, dit is niet voor iedereen weggelegd. De eigenaar heeft zich twee jaar lang fulltime met de bouw bezig gehouden, heeft een bouwkundige achtergrond, heeft alle materialen tot de laatste schroef zelf gekocht, heeft ook zelf materialen uit het buitenland moeten importeren, en ja, hoeveel grijze haren er bij zijn gekomen en hoeveel kilo’s eraf zijn gegaan, dat weet ik niet, maar deze prachtige woning staat er!Ik denk dat mijn eigen aannemer, als hij deze woning ziet, steil achterover slaat. Wat ik hiermee wil zeggen is: Wat ik voor onmogelijk achtte blijkt toch mogelijk te zijn!
Zoals op de foto te zien is, zitten er veel ramen in deze woonruimte; het plafond is erg hoog, de bovenste balk kan je zeker weten niet standaard in een houtzagerij kopen; tegen het plafond zijn gipsplaten die heel strak zijn afgewerkt; deze woning heeft geen vliering, er is met isolatiemateriaal tegen de zon gewerkt. Bovendien is helemaal boven in de woning een grote airco geplaatst die de woning extra koel houdt.
Tip
Deze vakantie is het me opgevallen dat er in Paramaribo meer busjes rondrijden van kleine eenmansbedrijfjes, die hun naam en telefoonnummer op de bus hebben staan. Met één heb ik direct ervaring gehad en met een andere indirect. Beide waren vakmannen. Ik ben dus geneigd om eerder met deze mensen in zee te gaan dan een ander bedrijf dat zichzelf niet vol trots op deze wijze adverteert.
Overigens vertelde één zo’n vakman, een meubelmaker, mij dat hij geen houten meubels maakt omdat hij de klant graag tevreden ziet. Goed gedroogd hout is niet of nauwelijks in Suriname te vinden, dus werkt hij alleen met mdf. Voor de afwerking, frontjes e.d., gebruikt hij naar wens laminaat. Zelf wil ik graag echt houten kastjes op wieltjes onder mijn aanrecht, dus ben ik erg blij dat ik zo’n duidelijk antwoord van deze vakman heb gekregen, al is het niet wat ik graag had willen horen. Lees meer over houten meubels op De Ware tijd online (met account).

Werklui in en rondom je huis

Inmiddels zit ik alweer dik een maand in het herfstklimaat van Nederland. Dit verslag is echter nog van toen ik nog in Suriname zat. Ik ben eind september ermee begonnen, maar heb het wegens uitputting, stress, frustratie, boosheid, ziekte en wat al niet meer in de dagen daarna niet kunnen afronden. Nee, nee, dit wordt geen klaagzang, maar wel een puntje van aandacht; je hebt een goeie voorraad energie, doorzettingsvermogen, flexibiliteit en optimisme nodig om stand te houden bij de manier van werken zoals dat in Suriname geldt, zelfs in de laatste fase van je bouwproject. Hierover een volgende keer meer, maar zo begon het….

Afgelopen zaterdag was een erg drukke dag. Ik had twee afspraken. De schilder zou beginnen met het schilderen van mijn schutting en de zonen van de aannemer zouden binnenshuis allerlei kluswerk voor mij doen. Dat zag ik zo wel zitten. Maar terwijl ik ’s ochtends vroeg verf aan het kopen was, kreeg ik een telefoontje van mijn aannemer dat een van zijn arbeiders bij mij voor de deur stond. Hmm… Dat was niet afgesproken, maar goed, nu had ik dus drie klussen op één dag lopen. De zonen van de aannemer zouden de laatste ontbrekende straatstenen meenemen, en die zouden dan door deze jongen, die voor een dichte deur stond, geplaatst worden. Dit zou de afrondingsfase van de schutting zijn en dat zinde me natuurlijk wel.

Je kunt je voorstellen dat ik af en toe wel een beetje dol werd. Natuurlijk heb ik met de schilder, die als eerste was gearriveerd, afgestemd: “Heb je nu echt alles wat je nodig denkt te hebben? “ En natuurlijk moest ik diverse keren de instructie voor de binnenwerkers onderbreken om toch extra spullen voor hem te halen. Daarnaast creëerde het (niet voor die dag geplande) snijden van de straatstenen heel wat stof, wat uiteraard hinderlijk was voor de schilder en maakte de snijmachine soms zoveel lawaai dat binnenwerker 1 niet meer kon communiceren met binnenwerker 2 die op de vliering zat.

Voor wie het nog niet weet, er zijn grote verschillen tussen een binnenwerker en een buitenwerker, uitzonderingen natuurlijk daar gelaten. Maar over het algemeen komt het er op neer, dat een buitenwerker tijdens zijn werk veel troep en vuil op je erf genereert en niet opruimt. Eerlijk gezegd, denk ik dat zelfs een 3-daagse training “netjes en hygiënisch werken” niets zou uitmaken. Een binnenwerker echter, vraagt heel netjes of ze dit of dat, bijvoorbeeld een ladder, mogen gebruiken om hun werk beter te kunnen doen. Doorgaans ruimen ze ook alle troep die ze hebben gemaakt weer netjes op.

In ieder geval was ik die dag dus van de ene plek naar de andere aan het hollen om aanwijzingen te geven, materialen en soms gereedschappen te voorschijn te halen, het resultaat te controleren en natuurlijk de arbeiders van koud water te voorzien (mijn kleine koelkast kon amper de grote hoeveelheden water in dit tempo bij dit extreem warme weer aan). Tussendoor werd ik ook nog gebeld voor allerlei afspraken, er kwam visite en een monteur om een en ander op te nemen.
Aangezien ik vooral over het kluswerk van de binnenwerkers wel tevreden was – ze pakten al die (voor hun) onbekende ophangsystemen heel goed op – liet ik deze niet gaan voordat m’n hele lijst van klusjes was afgewerkt. Het woord slavendrijver is later een keer gevallen, maar het komt erop neer dat de jongemannen van 10 uur in de ochtend tot bijna middernacht bezig zijn geweest. Het is er toen dus ook helemaal niet van gekomen om de opening van de zaak van de overburen die avond bij te wonen. Dit vond ik wel jammer, want het burencontact vind ik ook heel belangrijk.
Maar goed, het resultaat mocht er zijn; m’n plafondventilator zat goed vast aan één van de houten latten op de vliering, mijn Dignitet staalkabels voor gordijnen hingen in de voorkamer nu ook tegen het plafond (in speciaal hiervoor aangebrachte stukken hout op de vliering), m’n LED muurlamp met bewegingssensor op zonneenergie was netjes geïnstalleerd en werkte voortreffelijk! Voor de andere klussen (vele ophangsystemen) hoefden de jongens niet de uiterst hete vliering op.


Dit was best een goeie dag. Erg uitputtend, maar veel resultaat.

Lekker slapen bij 29 graden

Zeevracht en bloglezers
Afgelopen woensdag was het een drukte van jewelste. Eindelijk kwamen m’n verscheepte spulletjes (via Transolution) aan. Het ging ietsje minder soepel dan de vorige keer. Ook moest ik deze keer achteraf de invoerrechten betalen, maar dat ging makkelijk; het bedrag gaf ik mee met de bezorgers en ik kreeg van hun ook de kwitantie. Ik schrok wel even heel erg toen de bezorger mijn dubbele wastafel even uit z’n handen liet glippen, maar gelukkig de verpakking van Ikea was daar tegen bestand. Alles was nog heel. Ook m’n wicker-setje is goed aangekomen, dus ik kan nu fatsoenlijk bezoek ontvangen. En dat is ook zeker gebeurd. Want in de tussentijd zijn al drie gezellige mensen die ik via deze blog heb leren kennen op bezoek geweest. Een van deze bloglezers heeft me eerder zo aardig geholpen met klussen, een andere heeft me gisteren opgehaald; we zijn haar bijna afgeronde huis gaan bezichtigen; ik was zeer onder de indruk omdat haar huis zo goed was opgezet, vooral wat betreft ventilatie en veiligheid. Een andere bloglezer heeft nog de wens om te bouwen en volgt mijn verhaal op de voet. Hij veraste mij met een zelfgemaakt presentje.

Airco
Maar goed, terug naar de titel van dit verslag. Kort nadat de heren mijn spulletjes hadden bezorgd kwam er een andere truck aanrijden. De airco installateurs van NewTech kwamen vragen of ze een dag eerder konden beginnen. Ha! Een nachtje eerder slapen met airco liet ik mij niet afnemen. En wat een genot. We hebben echt erg warme dagen gehad en van mij hoeft het echt niet erg koud, slapen bij 29 graden C vind ik heerlijk, dat is ongeveer 3-5 graden kouder dan mijn kamer ’s avonds is. Ik heb twee Westinghouse split unit airco’s, één van 12000 btu (fancoil buiten 92 USD, Cond unit binnen 233 USD, materiaal 54 USD, helft totale montage kosten 100 USD) en één van 9000 btu (fancoil buiten 79 USD, Cond unit binnen 196 USD, materiaal 54 USD, helft totale montage kosten 100 USD). De afstand tussen mijn 220V aansluiting buiten en de airco is erg klein waardoor de materiaal- en montagekosten meevallen. Deze kunnen dus behoorlijk oplopen bij lange leidingen. Bij een bedrijf waarvan de airco units zelf niet binnen mijn budget vielen waren de montagekosten: basisinstallatie met een max. van 3m: 475 SRD. Meerkosten p.m. 78 SRD, montagekosten p.m. 38 SRD. Hou er rekening mee dat de prijzen snel kunnen veranderen, want ik was eigenlijk van plan om met dit andere bedrijf in zee te gaan, maar hun 10% kortingsactie was voorbij en dat maakte toch teveel uit voor mij.
Voor de koppeling tussen de binnen- en buitenunit wordt een behoorlijk groot gat geboord, daar komt erg veel stof bij vrij! De volgorde van werkzaamheden wat betreft de airco installatie.
- Mijn bezoek aan de winkel met plattegrond van de kamers: btu wordt uitgerekend aan de hand van lengte, breedte en hoogte. Prijzen worden besproken en bij akkoord wordt een afspraak gemaakt voor opname. - Een opnamemonteur komt langs en doet de metingen met een infra-rood meter en de situatie wordt vastgelegd op de foto. - Een offerte wordt per mail gestuurd of je wordt hiervoor gebeld. - Betaling kan persoonlijk of door overmaken. Datum en tijd wordt doorgegeven waarop de monteurs langs komen. - En die komen met een document waar de foto’s op staan met aanwijzingen voor de montage. Ik ben tot nu toe dik tevreden. Op de rechterfoto kan je de loop van de condensbuis zien. Ik was zelf even vergeten dat die er ook bij hoorde.

In de avonduren kwam een contact langs van een bloglezer die hopelijk mijn keuken kan maken. Ik heb goeie hoop, want hij begreep meteen waarom ik mijn (lade)kasten onder het aanrecht op wieltjes wilde.

En wat nog meer?
Douchekop
Vorig jaar heb ik tig winkels afgelopen op zoek naar een iets grote douchekop dan de reguliere. Men keek mij toen vreemd aan en ik kreeg allerlei uitleg over waarom een iets grotere douchekop onpraktisch was, waarop ik op mijn beurt de verkoper vreemd aankeek.En deze vakantie ligt het gewoon bij het assortiment van Fernandes. Inmiddels hangt er uiteraard een exemplaar in mijn douche (doorsnede 12 cm).
Wasmachine
Inmiddels heb ik ook een whirlpool wasmachine van Kirpalani. Ik heb gekozen voor een 7 kilo Whirlpool bovenlader (S-18-WIW16ESVQ) die niet veel duurder is dan een halfautomatische wasmachine. Ik noem hem driekwart automatisch, omdat ie geen eigen verwarmingselement heeft. Er zitten achterin twee aansluitingen voor koud en warm water (waarbij het warme water via de boiler aangevoerd kan worden). Aangezien je de waterhoeveelheid zelf kunt instellen en ik nog geen boiler heb, doe ik er nu zelf opgewarmd water bij. Vervolgens gaat het knopje aan en haal ik m’n was na het wasprogramma er gecentrifugeerd en al uit. Tot nu toe ben ik ook hiermee dik tevreden. Want van de halfautomatische wasmachine word ik niet zo vrolijk. Dit apparaat werkt op 400W en voor de zekerheid laat de ik voeding via een “stabilizer” lopen die de pieken opvangt als na een stroomstoring de stroom weer terugkomt en ook 3 minuutjes speling geeft om het apparaat uit te zetten. Deze unit kost rond de 100 SRD. De whirlpool installateur verwachtte eigenlijk een groter apparaat (ik denk een UPS), maar maakte geen bezwaar hiertegen. Overigens krijg je alleen garantie op het apparaat als je het door deze (erkende) installateur laat aansluiten.
Kookplaat
Ik was weer helemaal in twijfel toen ik deze kookplaat (PGE36THO) van GE bij CHM zag liggen; 4-pits gas en 2 pits 110 volt elektrisch. Prijs: 3599,90 SRD. Kuch!
Straatbeelden:
Mannen vegen het dak.
In de voorgevel van dit huis vind je een oude bouwstijl in een nieuw jasje terug.
De zeer populaire zuilen die aan de voor- en zijgevels van woningen hier worden geplaatst.
Mijn Off Topic rubriek is inmiddels verhuisd naar mijn nieuwe blog Oost west, tweede thuis best. Want langzamerhand komt deze bouwblog tot een einde; openstaande punten zijn alleen nog maar wat installaties en woninginrichting.
Het zal hier wellicht nog rustig voortkabbelen met onderhoudstips. Mocht je als bloglezer graag je kennis willen delen over je bouwperikelen in Suriname, met of zonder foto’s, dan kan je mij altijd een kant en klaar stukje mailen dat ik hier zal plaatsen.

De schutting

Gisteren was de fundering voor de tweede schutting gestort en op dit moment worden de stenen opgetrokken.
Hoewel ik in eerste instantie graag de schutting af had voordat mijn vakantie begon, vind ik het wel prettig om te zien hoe het wordt opgetrokken.
Hieronder staan de materialen en prijzen en stap voor stap alvast een deel van de opbouw van de schutting.

Het graven.
De gevlochten schotelplaten.
Het bevestigen van de gevlochten kolommen aan de schotelplaten.

Vlechtwerk dat over de gehele lengte van de schutting wordt geplaatst.
Bewapening ligt op zijn plaats.
Zand, grind en cement worden (op straat?!) gemixt.
Het cement wordt gestort.
Het cement droogt op.
Bij de Vaco liggen momenteel 3 interessante brochures met tips voor grondaanvraag, aanschaffen van een perceel en hypotheek. Ze kosten elk SRD 7,50.

Na wat prijsvergelijkingen tussen Fernandes en Kirpalani heb ik enkele witgoed aankopen bij Kirpalani gedaan. Dezelfde artikelen waren wat duurder bij Fernandes. Of Kirpalani aan refurbishing doet weet ik niet; het werd er in ieder geval niet bij verteld en er zit garantie op. Wellicht vanwege de stille vakantieperiode had Kirpalani een actie en kreeg ik een behoorlijk aantal (zeer gewilde) waardebonnen die ik voor allerlei lekkernijen kon inwisselen bij o.a. Rituals waar ze overheerlijke manja-guave smoothies verkopen.

Off topic
++ deze rubriek die steeds langer wordt zal binnenkort verhuizen naar een nieuwe blog: Oost west, tweede thuis best ++
Het is eigenlijk een beetje onvoorstelbaar hoe ik op het moment met volle teugen aan het genieten ben van het dagelijkse Surinaamse leven. De behoefte om allerlei tripjes te ondernemen is er nog helemaal niet.
Het is veel spannender om mijn eigen woning te leren kennen en de directe omgeving.
Wat betreft de ontdekkingstocht in mijn woning. Dat is bijvoorbeeld erachter komen dat de stoppen doorslaan als je net een massala maaltijd met de elektrische kookplaat aan het bereiden bent en ook nog tegelijkertijd de waterkoker aanzet.En tja, in een van mijn laatste reacties schreef ik dat er voor Surinaamse standaarden een middelgrote spin dood onder de bewegingssensor in mijn slaapkamer lag. Dat was waar. Een dag later echter, bleek een groter nog levend familielid ook de sensor ontdekt te hebben. Ik was doodmoe en wilde net gaan slapen toen ik die ontdekte. Ondanks mijn gepor met een stok en bezem en het piepen van de spin (had ik nooit eerder gehoord) kwam ik geen steek verder, want het beest verstopte zich steeds weer razendsnel achter de sensor. Ik wist het echt niet meer, maar wilde absoluut niet dat het beest in mijn slaapkamer zou rondlopen, dus heb ik hem maar met ducktape achter de sensor vastgeplakt.Twee dagen later kwam gelukkig Raoul, de beheerder, even langs. Hoewel ook hij even schrok van de grootte van de spin, heeft hij korte metten kunnen maken met het beest. Ik kijk nu elke avond voor ik ga slapen achter de sensor, maar ik ben nog geen andere spinnen tegengekomen.
Dit soort schrikmomenten zijn wel erg gauw vergeten hoor als ik in de avonduren op het terras zit, de voeten en een djogo op tafel, gezellig klets met Heleen en de overbuurman die met zijn vrouw bij mij op het trottoir zit omdat de wind daar lekker waait. Dat is zelfs zeer aangenaam als de stroom ineens uitvalt. Buurman had gelukkig een doosje lucifers bij zich, dus doen wij het kaarsje aan en kletsen en drinken rustig verder. Dit is puur genot. Wie dit niet zo goed kan vatten, begrijpt het misschien beter bij het lezen van deze 1 min reading van Paolo Coelho.
En dan de ontdekkingstochten in de directe omgeving. Een bloglezeres vroeg mij eens of er ook een trimsalon voor honden in Suriname was. Ze moest er zelf om lachen, en ik natuurlijk ook. Maar zowaar, vandaag kwam ik dit bordje tegen vlakbij de Roopram bij mij in de buurt.Overigens amusant, deze aktie voor kinderen en toeristen!
De gevulde barra van Roopram is trouwens heel anders dan die je bij Kwakoe in Amsterdam kunt krijgen. Want deze lijkt een mengsel van roti en barra in de vorm van een shoarma-broodje en er gaat alleen kip in (geen sla en tomaat of chutney).









In mijn buurtje is ook een trimclubje actief (Rene, herken je het huis op de achtergrond?).Ik ben benieuwd of Heleen zich bij dit clubje zal aansluiten. Want... hoezo, liever een goeie buurman dan een verre vriend? Dat kan toch veel beter: een goeie vriendin als overbuurvrouw! Dit wordt vanuit mijn woning gezien binnenkort het huisje van Heleen. Zij was op zoek naar een eigen stekkie, vond mijn buurtje wel heel prettig en zag onlangs een bordje Te huur staan en ging er meteen op af!Klik hier voor haar verslag.

Oost West, tweede thuis Best

Ja hoor, ik ben er weer, in m’n huisje in heerlijk warm Suriname!!
Hoewel nog niet alles is afgerond in de woning, begint de verhouding werk-vakantie steeds meer de goeie kant uit te slaan.
De bedoeling was dat bij mijn aankomst één zijschutting (ned: tuinmuur) af zou zijn, maar dat was helaas nog niet zo. Wel wordt er hard aan gewerkt, en ik kon in ieder geval goed zien dat de fundering dik in orde is.Want, zo heb ik me laten vertellen, er worden regelmatig in rap tempo stenen schuttingen opgetrokken, die dan even hard weer naar beneden komen.
Ik heb voor drie rijen “regenstenen” in het midden gekozen zodat de wind er goed doorheen kan blijven waaien.

Dit was vanochtend (aan mijn papaya ontbijt).
En op dit moment wordt de laatste rij stenen van de eerste muur gemetseld.Tijdens mijn afwezigheid is de alarmering in orde gemaakt. Dus deze heb ik bij aankomst ook meteen geïnspecteerd. Hoewel de bedrading (op aangeven van mijn beheerder uiteindelijk) best netjes is aangebracht, kan ik een ieder aanraden om die, indien mogelijk, al vantevoren in de muur te laten doortrekken. Hier een foto van het alarmeringspaneel. En hier een van de magneetcontacten (van schuifdeur naar plafond).
Vanochtend is er een ongelukje gebeurd bij een van de sensors. Het slachtoffer is een spin die blijkbaar zijn rag vanaf de sensor wilde opzetten.
Voor de liefhebber een advertentie in De Ware Tijd van vandaag van PS.
Off topic
Gisteren (woensdag) was het alweer genieten, samen met Heleen, op de kwattamarkt.We zijn samen uit Nederland vertrokken. Ik blijf hier voor de vakantie en zij veel langer, want ze heeft haar hart ook verloren aan Suriname en is voornemens online innovatieve toeristische producten te ontwikkelen (www.reisgidssuriname.nl).

Ik ben mijn blog nu aan het bijwerken vanuit mijn woning met een mobiele internetverbinding (Yes!!). Heleen en ik hebben meteen op de 2e dag de Uniqa kiosk in de Van Sommeldijckstraat bezocht, alwaar techneut Sergio ons uitstekend heeft geholpen om de internetverbinding op te zetten. Heleen heeft een (simlock-vrije) dongel van de belcompany en ik bel in met een (simlock-vrije) smartphone. Op dit moment heeft Uniqa geen eigen dongels meer (Op de Uniqa website worden deze modems genoemd). Ik moet zeggen, de eerste dagen was de verbinding niet zo fantastisch, maar sinds vanochtend zijn we behoorlijk tevreden met de snelheid. De prijs was 75 SRD voor 1 maand (prepaid) mobiel internetten (EDGE netwerk), inclusief simkaart. Desgewenst kan je apart nog beltegoed opladen en middels de sms-dienst je verbinding met een dag, week of maand verlengen. Zie http://www.uniqa.sr/prive/mobiel+internet.