Ramen, deuren, sloten en sleutels

Ramen en deuren zijn duur
Sta je nog aan de vooravond van je bouwplannen in Suriname, overweeg het aantal ramen en deuren en de grootte daarvan nog eens goed, want een complete uitrusting voor je ramen en deuren in Suriname is best kostbaar.
Het hangt er natuurlijk wel vanaf hoe zwaar je ze wilt uitrusten, maar als je ze van alle toeters en bellen wilt voorzien dan zit je al gauw aan kosten voor:
- het raam/de deur zelf (kozijn, glas, hang en sluitwerk)
- horramen/hordeuren
- dievenijzer (incl. hang en sluitwerk)
- elektronische beveiliging (magneetcontacten/schoksensoren).
Vergeet daarbij niet: de mate van inbraakbeveiliging kan invloed hebben op de premie van je verzekering.

Vorig jaar bezocht ik op de jaarbeurs de stand van Hurricane steel doors and gates.
De producten zagen er zeer degelijk uit, misschien wel te degelijk, want toen ik deze schaardeur uitprobeerde kreeg ik het erg moeilijk in beweging. Ik vond de prijs ook wel pittig; 195,- euro p/m2. Voor zo’n deur van 80x180cm betaal je dan al gauw 315,- euro. Dus een stalen schaardeur voor een woonhuis, daar pas ik zelf wel voor. Maar deze firma heeft veel meer te bieden, ook rolluiken, dus zeker wel de moeite waard voor de liefhebber.

Elektronische beveiliging
M’n woning heb ik inmiddels elektronisch laten beveiligen. Hoewel ik in eerste instantie ervan uit ben gegaan dat ik al het denkwerk aan het beveiligingsbedrijf kon overlaten – ze kwamen heel professioneel over – bleek toch, nadat de offerte al was ondertekend, dat er twee onderdelen vergeten waren, met als resultaat: aanzienlijke meerkosten. Dat was dan toch niet zo professioneel als ik in eerste instantie dacht. Dus ook hier weer zag ik mij genoodzaakt me meer in elektronische beveiliging en alle onderdelen daarvan te verdiepen om de kwaliteit van de beveiliging en de prijs/kwaliteit verhouding goed in beeld te krijgen. Want klopte de factuur dan wel? Ik moet wel zeggen, inmiddels ben ik er best moe van om me in elk onderdeel van dit bouwproject verdiepen. Zo graag zou ik een onderdeel helemaal aan de "experts" overlaten. Maar helaas, dat zit er ook hier weer niet in, want wat denk je, vorige maand stond een groot waarschuwingsartikel in De Ware Tijd met namen van medewerkers die niet meer in dienst zijn bij deze firma, waaronder mijn contactpersoon.

Voor de liefhebber is hier een link met een overzicht van beveiligingstechnieken.

Bij de aanvang van de bouw was ik er trouwens nog niet zeker van dat ik het huis elektronisch zou laten beveiligen. Weet je nu al dat je dat gaat doen, dan is het handig om vóór de aanleg van de bekabeling iemand uit te nodigen voor de plaatsing van de contactpunten voor de beveiliging. Inbouw is toch altijd netter dan opbouw. En, als je besluit je aan te melden bij een meldkamer (mijn abonnement kost 27 USD per maand in Paramaribo Noord) bedenk dan goed dat je de alarmering via een reguliere bestaande telefoonlijn of middels gsm-zendapparatuur kan laten lopen. Voor zo’n gsm-zendmodule (TX690C) berekent men (in 2009) 530 USD.

In de laatste Easy Living rubriek van De Ware Tijd (online) staat overigens een interessant stuk over dievenijzer en brandbeveiliging. Wat men niet in het artikel heeft vermeld zijn de laatste inbraaktechnieken in Paramaribo; het doorknippen van de bedrading voor de sirene en inbraak via de vliering. De dief klimt door de luchtroosters naar de vliering en trapt vervolgens gaten in het plafond totdat er iets kostbaars in zicht is. Uiteraard wordt hoe dan ook wel gealarmeerd, maar als de dieven ook nog wegkomen met de buit, dan is de schade aanzienlijk. Het antwoord van de beveiligingsbedrijven hierop is: vlieringbeveiliging (rondom unitkabels).

Sleutels
Ik zou ook iedereen willen aanraden wat aandacht te besteden aan een goed sleutelplan.
Want voor je het weet zit je met een grote bos sleutels voor je deuren, je diefijzer-deuren en talrijke hangsloten voor poorten en wat al niet meer. Hoe minder sleutels je hebt, hoe beter, denk ik, maar dat is niet altijd te realiseren.
Ook bij deze oplossing voor dievenijzer van een bloglezer komt een hangslot eraan te pas.
Zelf heb ik 4 toegangsdeuren en weet me soms geen raad met al die sleutels.

Producten en de Surinaamse consument
Na zoveel vakanties in Suriname te hebben doorgebracht ben ik helaas tot de conclusie gekomen dat Suriname in veel gevallen een dumpplaats is voor producten die men in de westerse wereld niet meer wil. Eigenlijk niets mis mee, want Suriname is nog steeds een ontwikkelingsland, iets wat ik steeds maar weer vergeet.
Waar ik me dan toch wel erg aan stoor is dat de Surinaamse consumenten regelmatig voor de gek worden gehouden. Niet alleen met ondeugdelijke vaak “origichinese” producten, maar ook met “pas ontpakte producten” die aan de man worden gebracht, alsof ’t het nieuwste van het nieuwste is. Zo word ik tijdens mijn zoektochten door de winkels in Suriname met regelmaat bevangen door plaatsvervangende schaamte als mijn oog ergens op valt, waarvan ik zeker weet dat er in Nederland al een nieuwer, beter en tevens goedkopere versie in de winkels ligt. Dat kan toch niet de bedoeling zijn. En ik begrijp wel waarom dit zo is, maar kan er toch slecht tegen als ik dan een moderne meubelzaak binnen stap en hoor dat al die prachtige moderne (en dure!) meubels en wollen(!) tapijten uit Canada komen.
Overigens vermijd ik in mijn weblog bewust zware onderwerpen als politieke beslissingen en export/import afspraken, maar dat wil niet zeggen dat dit mij ontgaat. Zeker als je bezig bent met een bouwproject en navraagt waar je bouwmaterialen, meubels, gereedschappen en apparatuur vandaan komen, valt al heel gauw “het kwartje”.
Gelukkig trof ik tijdens mijn laatste vakantie in Suriname het maandblad De Consumentenkoerier aan met o.a. prijsvergelijkingen van diverse supermarkten. Dat geeft weer hoop!