Verschepen naar Suriname

Vandaag was het een erg warme dag. In de middag was er geen zuchtje wind. En laat ik nou precies deze dag hebben uitgekozen om de zomen van m'n gordijnen te strijken, en wel met een deadline om 17:00 uur, want ze zouden opgehaald worden door een kennis die bereid was de zomen te stikken. Maar ik had tijd zat, dacht ik, ik kon het rustig aan doen.
Niets was minder waar; ik werd erg prettig onderbroken door een telefoontje:"M'n schat", zei de dame aan de andere kant van de lijn, "de kist kan vandaag al afgeleverd worden" en dus niet pas maandag, zoals eerder afgesproken. De gordijnen liet ik links liggen en belde meteen mijn favoriete Taxi-lijn Taxi Tourtonne (vaste tarieven, geen oplichterij!), maar er waren geen wagens binnen. Blijkbaar vond iedereen het te heet om te lopen of de bus te pakken. Nou ja, pet op, en dan maar met de benenwagen in de hete zon naar de Apollostraat.

En ja hoor, mijn zeevracht is gearriveerd!! Wat een opluchting. Het is natuurlijk altijd even spannend of zoiets goed zal gaan. De colli's waren stevig bekist en geplastificeerd door de verscheepmaatschappij; ik verwacht daarom dat alles in goeie staat is. Aan het echte uitpakwerk moet ik nog beginnen.
De tip om te verschepen met Transolution heb ik al een poos geleden van een bloglezer gekregen. Ik heb de tip ook aan anderen doorgegeven, terwijl ik er zelf nog geen gebruik van had gemaakt. Maar nu was ik zelf aan de beurt, en ook ik ben dik tevreden.
Omdat ik er erg tegenop zag om zelf het inklaren bij de douane te regelen heeft Transolution dit voor mij gedaan.
Ik heb bij twee verschillende firma's mijn waren gekocht, en daarom met beide afgesproken dat ze deze op dezelfde dag zouden aanleveren bij Transolution. Transolution heeft een bekisting voor de colli's gemaakt en na een paar dagen zou de boot vanuit Nederland vertrekken om 10 á 12 dagen later aan te komen in Suriname. In november 2009 was de prijs voor het verschepen 135,- euro per kuub. Heb je het inpakken niet zelf gedaan, dan komen er nog inpakkosten bij, vervolgens de kosten voor het inklaren en invoerrechten, en tenslotte, als je dit ook niet zelf doet, afgifte en transportkosten. Natuurlijk kost deze (bijna) door-to-door service wat, maar het scheelt heel veel gedoe! De kosten voor invoerrechten/inklaren zijn afhankelijk van de waarde van de koopwaren. Dit wordt in Suriname aan de hand van een tabel bepaald. Bijzonderheden weet ik niet, alleen dat het even pijn deed toen ik hoorde dat dit bedrag 1/3 van de waarde van mijn artikelen was. Maar... neem kopieën van je (b.t.w.) bonnen mee naar Transolution, zodat je later de b.t.w. kunt terugvragen!

Terug op mijn verblijfadres stond het strijkwerk nog te wachten. Yikes!
Maar omaatje lief had een portie tjauw-min voor me besteld, dus kon ik eerst nog even bijtanken. De deadline heb ik gehaald en ik had zelfs nog energie over om dit verslag te schrijven en up-te-loaden in "mijn" Chinese internetcafé.

Huishouding in de tropen

Muskieten, mieren, die akelige wurmpjes in hun ruitvormige huisjes, kamrawintje uitwerpselen; ze krijgen geen schijn van kans. Ik ga ze te lijf met mijn kruimeldief. Oorspronkelijk heb ik de kruimeldief uit Nederland meegenomen om het zand tussen de geleiders van de schuifdeuren makkelijk weg te zuigen – een akelig werkje om met een bezem te lijf te gaan -, maar inmiddels is de kruimeldief m'n grootste vriend geworden in het tropische huishouden.

Ik ben de woning gereed aan het maken om mijn intrek te nemen voor een paar weken. Het ene moment zit ik daar dan rustig een kastje in elkaar te zetten, het andere moment staat m'n Javaanse buurman bij de schutting met een lekkere zelfgemaakte saoto! Dat was een welkome verassing, want de kookgeuren uit de buurt deden m'n maag al rommelen.

Om de wind lekker door het huis te laten waaien wilde ik de achterdeur openzetten, maar uhum.. daarbuiten zag ik toch echt een leguaan net weglopen. Ik ben geen held als het om beesten gaat, en ik zou niet goed weten wat te doen als de leguaan binnen zou komen. En dat was dus iets waar ik in de planning geen rekening mee heb gehouden, maar er zijn tal van manieren om dit probleem achteraf op te lossen. Voor aankomende bouwers is het wel handig om hier alvast over na te denken. Ik denk dat ik zelf gaas aan de onderzijde van de diefijzerdeuren bevestig.

Trouwens, die grote tros bacove op de achtergrond, volgens mij ben ik niet sterk genoeg om die zelf te oogsten.

Waarom doe ik dit ook alweer?

Een warme middagzon en een zachte bries. Plop! Een manja valt uit de boom. Grietjebies dalen neer op de dakgoot en proberen elkaar te overstemmen. Een buurtzwerver roept: “Chinese buurvrouw! Heeft u een werk? Hindoestaanse buurvrouw...". De lucht pal boven me is helderblauw maar verderop is het donkergrijs en even later hoor ik zware klettergeluiden die steeds helderder en luider worden. Snel, sluit de shutters! Wang siebie boesie e kon'!

Ik ben weer in Suriname en het is hier weer heerlijk! Gelukkig ben ik de voorbereidingsstress van deze (werk)vakantie al gauw na aankomst kwijt geraakt. Het verschil tussen het koude jachtige leven in Nederland en het warme natuurrijke swietie Sranang is deze keer overweldigend. Ik kan er gewoon niet bij waarom ik nog niet hier woon. Ach, later in de vakantie zal het me wel weer dagen, maar nu schuif ik het nog even opzij en geniet ik van m'n eerste weekje vrij.

Ik zit nu in de afrondingsfase van het huis, maar dat wil niet zeggen dat ik deze vakantie alle wensen zal kunnen vervullen. De schuttingen aan weerszijden van het huis, airco's, en warm-water boiler zullen nog even op zich laten wachten. Beveiliging en basisinrichting hebben deze vakantie de hoogste prioriteit.
Al begin deze maand is de hydrofoor geplaatst met de materialen volgens eerder genoemde boodschappenlijst. Totale kosten aan materiaal: SRD 1.840,-. Een grotere durotank paste helaas niet binnen het traliewerk.
Op dit moment worden de poorten en het hekwerk aan de voorzijde geschilderd.

Voor de liefhebber een advertentie uit de krant voor poorten van NV Graniet.

En voor de liefhebber van architectuur in Suriname een artikel over het boek Architectuur en bouwcultuur in Suriname van Klooster en Bakker. In een interview op TV vertelden de auteurs dat twee hoofdstukken in het boek gewijd zijn aan de hedendaagse bouwmethoden. Gisteren was ik bij boekhandel Vaco in de stad, maar het boek ligt nog niet in de schappen. Eind deze maand wordt het verwacht.
Enkele dagen terug sprak ik een bloglezer met veel bouwtechnische ervaring. Hij is nu ook bezig hier een huis te bouwen. Natuurlijk loopt hij tegen dezelfde dingen aan zoals ik die ook heb ervaren. Vooral het vasthouden aan de traditionele werkwijzen terwijl toch duidelijk iets anders is afgesproken is zijn grootste struikelblok. Daardoor wordt je genoodzaakt concessies te doen waar je eigenlijk geen trek in hebt. Dat lijkt toch iets typisch Surinaams te zijn, want hij heeft ook ervaring met bouwprojecten in andere landen, en daar werd alles wel volgens afspraak gebouwd, hoe ongewoon het ook mocht zijn. Ook zijn conclusie is: om precies te krijgen wat je wilt, zal je toch aldoor met je neus erbovenop moeten zitten.

Off-topic.
Elke vakantie breng ik een bezoek aan mijn favoriete markt, de Kwattamarkt, waar mijn zintuigen en de lekkere trek (in de kantine) meteen ontwaken. Ook deze keer ging ik met veel meer boodschappen huiswaarts dan gepland.

Een van mijn twee culinaire doelen voor deze vakantie heb ik reeds vervuld: uitzoeken welke Surinaamse vis het dichtst in de buurt komt van zalm en deze bereiden in teriyaki saus.


Bangbang met honing en teriyaki saus, heerlijk!

Ook iedere vakantie weer breng ik een bezoek aan de Paramaribo Zoo. De agressieve Blasman is nog steeds actief. Hij heeft een nieuw waarschuwingsbord gekregen.
De struisvogels hebben het blijkbaar naar hun zin in Suriname want ze hebben onlangs kindjes gekregen. Mijn tante zou graag een struisvogel bij haar in de savannah hebben. Ze vroeg of de kleintjes te koop zijn. Ja hoor, 300,- SRD per stuk.
Net toen ze zich afvroeg wat struisvogels eten, was het voedertijd voor papa en mama struisvogel.
Jummie, kouseband!