Ja, zoveel foto's, dat was voor mij natuurlijk smullen. Maarten heeft als een ware opzichter foto's genomen en gefilmd. In een van de filmpjes zag ik zelfs hoe hij een kleine zwart beestje met zijn vinger wegveegde om te kijken of het een vlek was. De knelpunten staan er dan ook netjes op.
Maar ook vele plaatjes waar ik lyrisch van werd. Zoals het patroon van het dievenijzer. Dat is precies zoals ik het voor ogen had. 
Dat de bevestiging (op de foto nog zonder knop) door het kozijn niet erg mooi zou zijn wist ik gelukkig vantevoren. 
Een andere collega vroeg zich af waarom we het dievenijzer niet in de muur bevestigen middels chemische verankering. Wie het weet mag het zeggen, ik heb er in ieder geval nog nooit iemand over gehoord in Suriname.
Ook de bovenluiken aan de voorkant van het huis zien er geweldig uit.
Evenals het vele schilderwerk, met name de deuren. 
Ik had vernomen dat de deuren niet goed meer sluiten omdat het hout is gaan krimpen. Op de foto's is daar helaas niets van te zien.
De wachter had overigens heel veel moeite om afscheid te nemen van zijn fantastische baan in de Apollostraat.Hij zat er inmiddels ook al een jaar, en het is begrijpelijk dat hij erg gehecht was geraakt aan zijn maandelijkse inkomen.
Hij heeft ook zwaar geprotesteerd door zo goed als iedereen in zijn werkomgeving, inclusief de "aannemer" die hem aan deze baan heeft geholpen, in een kwaad daglicht te zetten. Uiteraard kreeg degene die zijn baan heeft overgenomen de volle laag, maar ook mijn tante, zijnde mijn financieel manager, is ronduit uitgescholden.
Hoe dan ook, gedurende het jaar, heeft hij het werk waarvoor hij was ingehuurd naar behoren uitgevoerd.
Hij heeft het jammer genoeg niet slim aangepakt,
want ik zal hem werkelijk aan niemand aanbevelen. Dit in tegenstelling tot de aannemer en de schilder. Een stuk of zeven bloglezers hebben al om het telefoonnummer van de aannemer gevraagd en gekregen, en drie kregen de gegevens van de schilder.
